Sunday, February 5, 2017

ලොකු එකාගෙ ලියමන



                                                 
                            ලොකු එකාගෙ ලියමන 
                                       
                                                              සෙනසුරාදාට නිවාඩුයි
                                          ඒත් වැඩ ගොඩයි
                                          ඉරිදටත් මගෙ හිතේ
                                          එන්න බැරිවෙන හැඩයි
                                          සඳුද ආයෙත් යුද්ධෙ
                                          ෆයිල් ටික මගෙ ළඟයි
                                          කොහොම ආවත් අම්මෙ
                                          සල්ලි නම් දැන් හිඟයි
                                     
                                          දුවත් දැන් හතේ
                                          කොයි වෙලාවෙද ෂුවර් නෑ
                                          කොල්ලටත් ටුනමන්ට්
                                          දුර යන්න කැමති නෑ
                                          අරය නෝපේ ඉන්නෙ
                                          ෂෝර්ට් ලීව් දෙන්නෙ නෑ
                                          අපි විඳින දුක ඉතින්
                                          දෙයියොවත් දන්නෙ නෑ
                                       
                                           තාත්තගෙ දානෙටත්
                                           කරගැහුවෙ මං නේද
                                           මල්ලිටයි නුවර
                                           ලොකු අක්කටයි කිව්වාද
                                           ලෙඩ ගානෙ ඔය ගමන
                                           යන්නටම ඕනෑද?
                                           කවුද ඔළුවට දැම්මෙ
                                           උඩහ ලොකු අම්මාද?

                                           සතියටත් ගමනකට
                                           හැත්තෑව පනිනවා
                                           අතරමග කෝච්චියෙ
                                           පැය ගණන් ගෙවෙනවා
                                           මගදි තව කරදරලු
                                           නඩේ මග හැරෙනවා
                                           මොකට වද විඳිනවද
                                           මෙහෙත් බණ තියනවා

අනුරාධා නිල්මිණි ගේ "මදහසක මැදියම" නම් කාව්‍ය සංග්‍රහයේ එන ලොකු එකාගෙ ලියමන නම් මේ කවි පෙළ ඔබේ රස වින්දනය සඳහා අද ගෙන එන්නට මා අදහස් කලේ ඇගේ ප්‍රබන්ධය කියවීමෙන් මා සිත ජනිතවූ කම්පනය ඔබ සමග බෙදා ගන්නටය.   මේ කවි පෙළෙන් පැහැදිලිවම කියැවෙන්නේ අද අපේ රටේ රාජ්‍ය සේවකයාගේ ඛේදවාචකය නොවේද?   මියෙන්නට පෙර දඹදිව සිද්ධස්ථාන වැඳ පුදා ගැනීම එකම ප්‍රාර්ථනය වූ සිය මවගේ ඉල්ලීම හමුවේ අසරණ වන ඔහු තරමක තද ස්වරයෙන් ලිපිය ලීවද මෙය ලියන්නට හිත හදාගන්නට ඔහු කෙතරම් සිතින් හඬන්නට ඇත්දැයි නොසිතේද?