Tuesday, April 4, 2017

කැකිරි දුපතේ දරු ප්‍රසුතය II


ඔහුට සුපුරුදු පරිදි තව පොඩ්ඩෙන් ඔහු මෙසේ අසනු ඇත.  "ඉතින් බඩදරු අම්මේ දුක් සැප කොහොමද?"  එහෙත් ඔහු ඉදිරියේ කිසිදු රෝගියෙකු නොමැති බව ඔහුට මතක් විය.   හිස්බවකි.  ගුවන් විදුලි සංඥා පණිවුඩ යවන යන්ත්‍රය පමණකි.    එක්තරා විදියකින් එය අවකාශයෙකි.

දොස්තර මුහුණපා සිටියේ ඔහුට පුරුදු තත්ත්වයට හා පරිසරයට නොවේ.   අවශ්‍ය සන්සුන්තාවය ඇතිකරන වෘත්තීය වාතාවරණයක් එතැන නොවීය.  ප්‍රසව වේදනාවෙන් සිටින ස්ත්‍රිය ඔහු දැකිය යුතුය.   ඇගේ කෙඳිරි ගෑම්,කන්නලව් කිරීම්, ඔහු ඇසිය යුතුය.   ඇගේ ප්‍රසව වේදනාවට සුපුරුදු අනුකම්පාව ඔහු වින්දනය කල යුතුය.  බේසමෙහි බහාලු රුධිරය දැකිය යුතුය.  ගර්භාෂය තුල සිටින බිළිඳාගේ සිඟිති, ලිස්සන සුළු දේහය තම අත්වලින් ඇල්ලිය යුතුය.

දැන් ඒවා කිසිවක් නැත.   වෙඩිහඬ ඇසෙනවිට සන්සුන්වැ සිටින, එනමුදු වටලෑමකදී ඇතිවන කුරිරු, මුසල නිහඬතාවය නිසා බියවන මහලු සෙබළෙකු ලෙසද, රෝදවල හඬ නිසා සාමකාමී ලෙස නිදාවැටෙන, එනමුදු නිහඬතාවය නිසා අවදිවන පිටිමෝල් කරුවෙකු ලෙසද ඔහුට දැනිණි.

මෙතැන විදුලි පණිවුඩ යන්ත්‍රය ඉදිරියෙහි දොස්තරට දැනුණේ තමා මුහුදෙන් ගොඩගත් මාළුවකු ලෙසිනි.   ගුවන් විදුලි යන්ත්‍රයේ විදුලි බුබුළු බැබලිණි.   යන්ත්‍රයේ ශබ්ද විකාශන උපකරණයෙන් චිරි-චිරි ශබ්දයක් ඇසිණි.   යළි නිහඬතාවයකි.   ඔහු ඉදිරියේ ප්‍රසව වේදනාවෙන් පෙළෙන මාතාව නොසිටියාය.   ඇගේ සුසුම් ලෑම් හෝ වේදනාව හෝ ඔහුට නෑසිණි.

වේදනාවක් නැතිද? එහෙත් ඈ වේදනා වීඳී.   එහෙ අන්න අර අවකාශයේ.... බොහොම වේදනා වීඳී .ආධාර බලාපොරොත්තුවෙන් ඕ පසුවන්නීය.  අවට හැම කෙනෙක්ම බලාපොරොත්තුවෙන් සිටිති.   ඉතින් සෙර්ගේයි මත්වේවිව් දොස්තර තැන කුමක් කරතිද?

ඔහු සංඥා පණිවිඩ ශිල්පියා වෙත නැඹුරුවී මෙසේ පැවසීය.

"ආ ...බාතෙන්කා...එහෙ ඉන්න දොස්තරගෙන් අහන්න ගර්භාෂය තුල බිළිඳාගේ තත්ත්වය කොහොමද කියලා?"

ඔහු දුන් පණිවිඩය, සංඥා අක්ෂර භාෂාවට පරිවර්තනය වී, තිත් සහ කෙටි ඉරි වලට මාරු වන අයුරු ඔහු බලා සිටියේ මවිතයෙනි.   විනාඩි කීපයක් ගතවත්ම පිළිතුරු ලැබිණි.

සෙර්ගේයි මත්වේයිව් එය කියවා දෙතොල් හකුළුවා ගත්තේය.  මේ අයුරින් අදිසි රෝගියෙකුට වෛද්‍ය උපදෙස් දීමේ අසාමාන්‍ය කාර්යය ඇරඹිණි.

" ගර්භාෂය තුළ බිලිඳා හරහට හිටලාය" දොස්තර හඬනගා සිතන්නට විය.  
"ඔවු...ඔවු... විරල තත්ත්වයක්.  අහන්න, ගර්භාෂය තුල සිටින බිලිඳා නිසි ලෙස හරවා ගන්නා බ්‍රැක්ස්ටන්- හික්ස්ටන් ක්‍රමය ගැන මගේ සගයා දන්නවාද, නැතිනම් අහලාවත් තියෙනවද කියල" ඔහු සංඥා පණිවිඩ යවන්නාට පැවසීය.

" අනේ ඒ ක්‍රමය ඔහු දන්නේ කොහොමද? තරුණ දොස්තර. ඒ විතරක්ද, මිනිහා චිකිත්සක වෛද්‍ය වරයෙක් නොවැ" ඔහු තමාටම කියාගත්තේය.

චිකිත්සක වෛද්‍යවරයෙක්! සියලු ශල්‍ය දොස්තරුන් මෙන්ම ඔහුද කැකිරි දුපතේ ප්‍රසව වේදනාවෙන් පෙළෙන මවු අසල සිටින තරුණ දොස්තර වරයා ගැන සැක ඇති කැරැ ගත්තේය.

සෙර්ගේයි මත්වේයිව් බලාපොරොත්තු වූ පිළිතුරම ලැබිණි.  "අහල තියෙනවා. නමුත් ලජ්ජාවෙන් තොරව සියලු උපදෙස් දී මට මග පෙන්වන්න.''

"ඉස්සෙල්ලාම අත් දෙක ස්ප්‍රීතු සහ අයඩින් වලින් සෝදා ගන්න. සියලුම ඇඟිලිවල හොඳහැටි අයඩින් ගාන්න.  විනාඩි දහයක් විතර හොඳට අත් සෝදා ගත යුතුයි, බාතෙන්කා." ඔහු සංඥා පණිවිඩ කරුවාට කියුවේය.

පණිවිඩ කරුවාද ඔහු කී හැම වචනයක්මත් 'බාතෙන්කා' නැමැති වචනයත් ඒ සැටියෙන්ම සංඥා ක්‍රමය මගින් යැවීය.  කවුද දන්නේ, දොස්තරගේ කටින් පිටවූ 'බාතෙන්කා' නැමැති වචනය තුළ වෛද්‍යමය ගුප්තාර්ථයක් ගැබ්වී තිබිය හැකිය.

කැකිරි දුපතේ තරුණ දොස්තර ඒ උපදෙස් අනුව දෑත් සෝදාගත් බව වාර්තා කළේය.

"යසයි!" තෘප්තියකින් හිස වැනු සෙර්ගේයි මත්වේයිව් මෙසේ පැවසීය.  " දැන් බඩදරු අම්මා විෂබීජ වලින් ආරක්ෂා කිරීමේ වැඩ ගැන." ඔහු කළයුතු කටයුතු ගැන සවිස්තරාත්මකව ලියා එය සංඥා පණිවිඩ ශිල්පියාට භාර දුන්නේය.  මීට විනාඩියකට පෙර ඔහුගේ මොළයෙහි තිබුණු එම අදහස් දැන් හාස්කමකින් කිලෝමීටර දහසක් දුර සිටින කෙනෙකුට දෙන හැටි ඔහු බලාසිටියේ කුතුහලය මුසු මවිතයකිනි.  ප්‍රථම වරට හේ විදුලි පණිවිඩ ශිල්පියා දෙස ගෞරවයකින් බැලීය.

මොහොතේ වැදගත්කම අවබෝධ කැරැ ගත් ශිල්පියා කොතෙක් නොසන්සුන් වුයේද යත්, ඔහුගේ මුහුණ රත් පැහැ ගති.  ඔහු හැම අකුරක්ම සංඥා පණිවිඩ ක්‍රමයට පරිවර්තනය කලේ යන්තමින් හෝ වරදිතියි යන බියෙනි.   කැකිරි දුපතෙන් ලැබෙන පණිවිඩය ඔහු ලියාගත්තේ සාමාන්‍යයෙන් හැමදාම විදුලි සංඥා පණිවුඩ භාරගන්නන් දක්වන පුරසාරම් බවෙන් තොරවය.   ඔහු දොස්තරට මෙසේ කීවේය.

"හෙමින් කියන්න. එක අකුරක් වෙනස් කළොත් දරුවාටයි අම්මාටයි හානි වීමට ඉඩ තියෙනව."

"හොඳා" මෙසේ කී දොස්තර උපදෙස් දුන්නේය.   දැන් ඉතින් ගර්භාෂය තුළ පරීක්ෂණය පටන් ගන්න.  වම් අත ඇතුළට යවන්න..."

තීරණාත්මක මොහොත එළැඹ ඇත.

"ගර්භාෂයේ ග්‍රීවය විවෘත වෙලා නැතිනම්?" දොස්තර කල්පනා කළේ කැළඹීමෙකිනි.   "අනේ මා එහි නැත්තේ මන්ද?  මට එය...එය මට නොපෙනෙන පවා දෙයකට මට වගකිව නොහැකිය."

පිළිතුර බලාපොරොත්තුවෙන් සහ නොපුරුදු ලෙස කැළඹීමට පත්වුයෙන් සන්සුන්තාවය ලබා ගැනීම සඳහා ඔහු කවුළුව වෙත ගොස් පිටත පිහිටි වීදිය දෙස බැලීය.  වීදියක්ද? මෙතැන වීදියක් තිබුනේද? කවුළුව යට විශාල හිම කණ්ඩියකි.  ඈත විශාල ගබඩාවකි,වරායකි. ඊටත් එහා ඈත හිම ගොඩැලිය. හිම පමණකි.

ගබඩාවේ වහලත්, වරායේ ගොඩනැගිලි වල වහලත් හිමෙන් වැසිලාය.  තුන්ද්‍රා මහා කතර හිමෙන් පිරී ඇත.  හිම යන්තමින් කොළ පැහැයක් ගෙන ඇත. හඳ එළිය නිසා වෙන්ට ඕන.

" ආහ්, නුඹ ඇවිත් තියෙන දුරෙක මහත, සෙර්ගේයි මත්වේයිව්!" ඔහු තමාටම කියාගත් අතර මෙතරම් දුර පැමිණීම නිසා මවිතයට පවා පත්විය.  එම අදහස ඔහුට ප්‍රථම වරට පැමිණියාක් මෙනි.  හරියට ඔහු මෙහි දෙවැනි වසර ගත නොකරන්නාක් මෙනි. ඔහු මෙහි ප්‍රථම වරට පැමිණියාක් මෙනි.

"සෙර්ගේයි මත්වේයිව්!" කිසිවෙක් ඔහු පහත් හඬින් ඇමතුහ.

හේ හැරී බැලීය.  ඔහු ඉදිරියේ ස්ත්‍රීන් දෙදෙනෙකි. එකියක් ගුවන් විදුලි පණිවුඩ සංඥා ශිල්පියාගේ බිරිඳය.  අනික් ස්ත්‍රිය භූ විද්‍යා ශිල්පියාගේ බිරිඳය.

"හිතවත් සෙර්ගේයි මත්වේයිව්, ඉතින් කොහොමද?" වඩාත් ධෛර්යවත් සංඥා ශිල්පියාගේ බිරිඳ ඇසුවාය.

" ඉතින් කොහොමද තමයි" දොස්තර තැන කෝපවිය.  "මරියා ඉල්යිනිෂ්නා, ඔයාගෙ ගෙදර එක්කෙනාගෙන් අහන්ට. එයා තමයි රේඩියෝ සිග්නල් ජප කරන්නෙ. එයා මට වැඩිය හොඳට දන්නවා.  මට පෙනෙන්නේ නැහැ නොවැ. කිසිම දෙයක් පෙනෙන්නේ නැහැ.හිම මිසක්"

ඊළඟට ලජ්ජාවෙන් කතාකළේ භූ විද්‍යා ශිල්පියාගේ බිරිඳය. " අපි දැනගන්ට කැමතියි... ඔන්න මටත් හිටියා මිතුරියක්. එයාගෙත් දරුවා ඔහොම ඉඳලා, පස්සෙ එයා දරුවාව වැදුවා. මම ඒ ගැන සියලු විස්තර දන්නවා.  ඔබට එයින් ප්‍රයෝජනයක් විය හැකියි නේද? මම විස්තර කරන්නම්."

"අනේ, හිතවත් නෝනා!" දොස්තර මුහුණ ඇඹුල් කැරැ ගත්තේය.  "ඔයාට ඇති උවමනාව? දැන් වදන්නේ ඔයාගේ මිතුරිය නොවෙයි.  ඉතින් ඔයගොල්ලන්ට ඇති රුදාව කුමක්ද?"

"මොකක්ද?  ඒ කතාව අපේ සිත් පවා අමනාප කරනවා සෙර්ගේයි මත්වේයිව්"

එහෙත් ඒ වෙලාවේ ගුවන් විදුලි සංඥා ශිල්පියා කැකිරි දුපතේ සිට එවූ පිළිතුරු ඉදිරිපත් කළේය.   එය යහපත්, නැතිනම් අයහපත් පිළිතුරුද යන්න ඔහු නොදත්තේය.  ඔහු වෛද්‍ය භාෂා ශබ්ද මාලාව නොදත්තෙකි.   එහෙත් ඔහු කැළඹීමට පත්වුණේ ලැබුණු පිළිතුරු අසතුටුදායක බව සිතමිනි.

" අහා!" දොස්තර තැන පිළිතුර කියවා මඳ සිනා පෑවේය.  "ග්‍රීවය ඇඟිලි දෙක හමාරක් විවෘත වෙලා. ඉතින් එහෙනම් මගෙ හොඳ බඩදරු අම්මේ, බ්‍රැක්ස්ටන්- හික්ස්ටන්ගේ ක්‍රමය අනුව අපි ගර්භාෂය තුළ සිටින බිලිඳාව පෙරළා ගනිමු."

දොස්තර වහාම යන්ත්‍රය ලඟට ආවේය. ඔහුට පුටුවක් දෙන ලදී.   අවසාන තීරණාත්මක මොහොත පැමිණි බව හැම දෙනාටම අවබෝධ විය.  සංඥා ශිල්පියා සුදුමැලි විය.  පක්ෂ සංවිධායකයා බැරෑඬි හඬින් අණ කළේය.   "නිහඬ වෙයව්!" ඔහු එසේ නොකීවද, නිහඬතාවය පැවතිණි.  මිනිසුන් මහ ගොඩක් රැස්වූ එම කාමරයෙහි රජකළේ මවිතය දනවන නිහඬතාවයකි.  හැම කෙනෙක්ම නිහඬවූහ.  ඔවුන් දොස්තර දෙස බැලුවේ බලාපොරොත්තුව,අවදානම සහ නොසන්සුන්තාවයකිනි.

ඔහුට මෙවැනි අදහසක් පහළ විය.  "මට මෙතරම් නිර්භයත්වයක් කොයින්ද? එමෙන්ම මෙවැනි බලයක්, දැන් මා මෙහිදී කියන දේ ඔහු අනික් කෙළවරේ සිට ඉටුකරයි.  සමහර විට, හැම දෙයක්ම ඉතා යහපත් ලෙස සම්පූර්ණ වේවි.  ඉතින් ඒ මම... මම... "

හේ මෙසේ පැවසීය.

"දකුණු අතේ ඇඟිලි දෙකක් යවා ගර්භාෂය තුළ සිටින බිළිඳාගේ පයක් අල්ලා ගැනීමට උත්සාහ කරන්න."

ඔහුගේ නියමය සංඥා බසට පෙරළී තිත,කෙටි ඉර, තිත ආදිය බවට පත්විය.  දැන් ඉතින් දොස්තරගේ සිතට වෙන අදහස් පහළ නොවීය.  ඔහුගේ මනැස ඉදිරියෙහි දරුවෙකු ප්‍රසුත කරන මාතාවකි.   ඔහු ඔහුගේම ඇඟිලි දෙකක් ඇගේ ගර්භාෂ මුඛයට යැවූ බව ඔහුට දැනෙයි.  ඇගේ සුසුම් ලෑම් ඔහුට ඇසෙයි.  මොළකැටි බිලිඳාගේ ඉතා සිනිඳු පය ඔහුට දැනෙයි.  එතරම් අසරණ සිඟිති...

" වරද්දන්ට එපා!" ඔහු කෑගැසීය.(සංඥා ශිල්පියා එලෙසින්ම එය යැවීය) 

 " පය වෙනුවට වරදවා අත අල්ලා නොගන්න! යටිපතුල හොයා ගන්න.  සිඟිති යටිපතුල,බාතෙන්කා.  හොඳ හැටි දැනගන්න.  නැතිනම් අතින් අල්ලා අදින්න ඉඩ තියෙනවා... එහෙමත් වෙනවා..."

කැකිරි දුපතේ සංඥා ශිල්පියා ලඟද එවැනිම ගොඩක් සෙනග පිරී සිටිති.  ඔවුන් කැළඹිලාය.  ප්‍රසව වේදනාවෙන් පසුවන ස්ත්‍රියගේ සැමියා ඩහදිය පෙරාගෙන සංඥා යන්ත්‍රයේ සිට ඇගේ ඇඳ වෙතටත්,යළි යන්ත්‍රය වෙතටත් දුවයි.   ලැබෙන ගුවන් විදුලි පණිවුඩය තරුණ දොස්තරට භාර දෙන ඔහු,දොස්තරගේ පණිවිඩය ගෙනැවිත් සංඥාකරුට භාර දෙයි.  ඔහු දොස්තරගේ පණිවිඩය කුසු කුසු ගාමින් කට පාඩම් කළේ වරදිතියි හෝ අමතක වෙතියි යන බියෙනි.

තරුණ දොස්තර කැළඹී සිටියද, සෙර්ගේයි මත්වේයිව්ගේ උපදෙස් හා ආධාර ඔහුට විශාල දිරියක් විය.  ප්‍රසව වේදනාවෙන් පසුවන මාතාවගේ කඳුළු පිරුණු දෙනෙත් තමා වෙත එල්ලවී ඇති සැටි ඔහුට පෙනෙයි.

"උහුලා ගෙන ඉන්ට, සෙර්ගේයි මත්වේයිව් සමග එකතුවී ඔබට උදව් කරන්නම් යැ" යි ඔහු මුමුනන්ට විය.  " ඔන්න ඉතින්...පතුළ අල්ලා ගත්තා. හරිම සිනිඳුයි..."

"පය අල්ලා ගතිමි" යන පණිවිඩය සෙර්ගේයි මත්වෙයිව්ට ලැබිණි.

" අහා.එයා පය අල්ලාගෙන, දක්ෂ තරුණයා."

කාමරයෙහි රැස්ව සිටියහු ප්‍රීතිමත් පහත් හඬින් මුමුණන්නට වුහ.  " පය අල්ලාගෙන,පය අල්ලාගෙන"හැම දෙනෙක්ම පෙරට ගියහ. මඳ සිනා පෑවෝය.  එහෙත් සෙර්ගේයි මත්වේයිව් යළිත් බැරෑරුම් විලාසයක් ආරූඪ කැරැ ගත්තෙන් සියලු දෙන නිහඬ වුහ.

" දැන් ඉතින් බිලිඳා හැරවීම පටන් ගන්න. පිටත තියෙන අතින්..."

යළිත් ඔහු රෝගියාගෙන් වෙන් කැරෙන අවකාශය ඔහුට අමතක විය.  සැබැවින්ම ඔහු දරුවා ප්‍රසුත කරන මවගේ ඇඳ අසල සිටගෙනැ,තම දෙවැනියාට ඉඳහිට උපදෙස් දෙන විටෙක මෙනි.  "දක්ෂයා" ඔහු තම සහකරුවා ගැන සිතීය.   " චිකිත්සකයෙකු වුවත් අපරාදෙ කියන්ට බැහැ, මිනිහා දක්ෂයා." සෙර්ගේයි මත්වේයිව් තුළ ආත්ම ශක්තිය වැඩි වුයේ,හැම දෙයක්ම යහපත් ලෙස අවසන් වෙතියි යන හැඟීම විසිනි.  පෙර සිටම ඔහු හැම දෙයක්ම ඉතා යසට සිදුවෙතියි යන හැඟීමෙන් සිටි බවක් ඔහුට දැනිණි.  ඔහු ලෙඩුනට ප්‍රතිකාර කරන විට ඔහු තුළ ඇතිවන ශාන්ත බව යළිත් ඇතිවිය.  යළිත් ඔහු සුපුරුදු පරිසරයට පිවිස ඇත.

ගෙවීගිය විනාඩි කීපය සදාකාලිකත්වයට සමාන විය.  සෙර්ගේයි මත්වේයිව් පැයක් තිස්සේම සංඥා යන්ත්‍රය අසලය.

"මම හැම දෙයක්ම කල්වේලා තබා දුටුවෙම්ද? මුහුණ පෑ යුතු බලාපොරොත්තු රහිත දේ මොනවාද? චිකිත්සක තරුණයාට හැම දෙයක්ම කරන්ට පුලුවන්ද? අනේ, මා එහි නැත්තේ මන්ද! හැම දෙයක්ම මා අසා දැනගත්තාද?"

ඔහු සංඥා යන්ත්‍රය දෙස බැලුවේ ඔහුගේ ප්‍රශ්න වලට එයින් පිළිතුරු ලබාගත හැකි විටෙක මෙනි.   තිත, කෙටි ඉර, තිත, කෙටි ඉර සංඥා ඔහුට ඇසේ.   එය ඔහුට නොතේරෙන අපභ්‍රංශයකි.  ඔහු සංඥා ශිල්පියා ලියන හැටි ඔහුගේ උරහිසට උඩින් බැලීය.

"හැ-ර-වී-ම හො-ඳී-න් ක-ළා-" සංඥා ශිල්පියාගේ කුරුමිණි අකුරු හේ කියැවීය.

"හොඳින් කළා!" සංඥා ශිල්පියා උහුලා ගත නොහී සතුටකින් කෑගැසීය.

"හොඳින් කළා, හොඳින් කළා" කාමරය තුළ රැස්ව සිටියහු අනුකරණය කළහ. " දොස්තර සෙර්ගේයි මත්වේයිව්, හොඳ මනුස්සයා!"

"බිලිඳාගේ හෘද ස්පන්දනය ගැන සෙවිල්ලෙන් ඉන්න!'' ඔහු කෑ ගැසුවේ කෝපයෙනි.

ලැබුණු විදුලි පණිවුඩය නිසා ඔහු වෛද්‍ය විද්‍යාලයේ ප්‍රථම වර්ෂයේ ශිෂ්‍යයෙකු සේ, ප්‍රථම ශල්‍ය කර්මයට උදව් කළ කෝඩුකාර දොස්තරකු සේ සතුටට පත්වීම ගැන ඔහු තමා කෙරෙහිම කෝපවූ සැටිය ඒ.

"ලජ්ජයි,ලජ්ජයි! දොස්තර කෙනෙක්ලු,කැළලකි!" ඔහු සිතීය.

"බිලිඳාගේ හෘද ස්පන්දනය සොයා බලන්න!" ඔහු සංඥා ශිල්පියා දෙස බලා කෑ ගැසීය. ඔහු තිගැස්සී දොස්තර කී දේ සංඥා ක්‍රමයට නැංවීය.

"තවම ඉපදිලා නැහැ.ඔවු. කල් වැඩියි, බාතෙන්කා.කල් වැඩියි." සෙර්ගේයි මත්වේයිච් ඉතා ස්ථිර ලෙස රැස්ව සිටි පිරිසට පැවසීය.  යළිත් කාමරයෙහි නිහඬතාවය රජ කළේය.  "කල් වැඩියි" ඔහු යළිත් මුමුණා සංඥා පණිවුඩ යන්ත්‍රය දෙසට නෙත් යොමු කළේය.

හිටි හැටියේම ඔහුට ඇතිවූ ඉතා ප්‍රබල, වේදනාවක් දැනවීමෙහි තරම් සමත්, ඉතා දැඩි අභිලාෂය වුයේ දරුවා පණපිටින් උපත ලැබිය යුතුය යන්නය.  පණ පිටින්,පණ පිටින්, පිරිමි දරුවෙකු විය යුතුය! දුණු මෙන් පොකුරු කෙස් ඇති කොල්ලකු විය යුතුය!... ඔහු ඒ සිඟිත්තා ගැන සිහින මැවුයේ ඔහු බිලිඳාගේ පියා මෙනි...මාතාව මාර මුඛයෙන් බේරා ගෙනය. එහෙත් බිලිඳා, බිලිඳා...

" බිලිඳාගේ හෘද ස්පන්දනය ගැන පිරික්සා බලන්න.  හෘද ස්පන්දනය ගැන ඉතා සැලකිල්ලෙන් බලන්න!"

"හෘද ස්පන්දනය හොඳින් පැහැදිලිව ඇසෙයි." විදුලි සංඥා ශිල්පියාගේ වාර්තාව ඔහුට ඇසිණි.

නැත,නැත, එය ගුවන් විදුලි ශිල්පියාගේ වචන නොවේ.  මාතාවගේ ගර්භාෂයේ තවමත් සිටින බිළිඳාගේ හෘද ස්පන්දනයයි,ඔහුට එලෙස ඇසුණේ.  තවමත් මෙලොව එළිය නුදුටු බිළිඳාගේ හෘද ස්පන්දනයයි  ඔහුගේ කන්හි වැකුණේ.  දැන් දැන් ඔහු මෙලොවට බිහිවී තම අයිතිය තහවුරු කරමින් ප්‍රීතිමත් ලෙස කෑ ගසනු ඇත.  ඔහුගේ හදවත කෙබඳු එකක් වනු ඇතිද!  මිනිසෙකු තමාගේ උපතින්ම ඔහුගේ හදවත, මවු බිමට අයත්වේ.   එය මේ විදුලි පණිවිඩ සංඥා ශිල්පීන්ට, දුම් කෝවයක් උරමින් සිටින මේ පක්ෂ සංවිධායකයාට, අර තරුණ චිකිත්සක දොස්තරට(ඔහු නම් සැබෑ දක්ෂයෙකි) තවත්, තවත් ඔහුට,එනම් සෙර්ගේයි මත්වෙයිච්ට අයත්ය.  ඔහු දසන් පෙන්වා සිනාසුණේය.  මින්පෙර කිසිකලෙක සිනා නොවූ පරිදි සිනාසුණේය.  උත්සව ප්‍රීතියෙක්, ප්‍රෞඨත්වයෙක්, තෘප්තියෙක් එහි නොවීය.  ඔහුට වටහාගත නොහැකි යමක් එහි විය.  

ප්‍රසව වේදනාව ආරම්භ විය. කැකිරි දුපතේ සිට විදුලි සංඥා පණිවිඩ එක පිට එක ගලා එන්නට පටන් ගති.  මාතාවගේ තත්ත්වය, ගර්භාෂයේ ක්‍රියාකාරිත්වය, සහ විලි රුදාව ගැන කෙටි වාර්තා තරුණ දොස්තර ඉදිරිපත් කළ අතර ගැහැණියගේ පුරුෂයා මෙසේද දැන්වීය. 

" ඉතා භයානක ලෙස වේදනා විඳිනවා. එය කොතරම් බියජනකද! ලවක්-දෙවක් නැතිව කෑ ගසයි.  එය මානුෂික කෑ ගැසීමක් නොවේ. ඒ අසරණ මාතාව විඳින දුකක හැටි! දොස්තර මහතාණෙනි මොනවා කළ යුතුද? ඒ කෑ ගැසීම් මට නම් උහුලා ගත නොහැකිය."

ප්‍රසව වේදනාව ඉවසාගත නොහී කෑගසන ඇගේ හඬ ශබ්ද විකාශන යන්ත්‍රයෙන් පවා ඇසෙන බවකි.  
දුම්කොළ පයිප්පය දත් දෙපළට හිර කැරැගෙන සිටින පක්ෂ සංවිධායක තැනගේ සුදුමැලි මුහුණ සෙර්ගේයි මත්වේයිච්ගේ නෙතට හසුවිය.

 " ඔබට මක් වෙලාද? බාතෙන්කා, ඔබට මක් වෙලාද? මොනවා වෙලාද? විලි රුදාවෙන් කෑගසන්නේ ඔබගේ පවුල නොවෙයි නොවැ."

" ඒක ඇත්ත" පක්ෂ සංවිධායක තැන මඳ සිනාවක් පෑවේ දුබල ලෙසිනි." මගේ පවුල නොවන බව ඇත්ත,නමුත් මේ අම්මයි මේ බිලිඳයි, කොහොමද ඔබට ඒ ගැන කියන්නෙ...ඔවුන් අපේ."

ලජ්ජාවට පත් සෙර්ගේයි මත්වවේයිච් කෝපවුයේ ඔහුගේම මෝඩ ප්‍රශ්නය නිසාය.පක්ෂ සංවිධායකයාගේ හැඟීම් ඔහුට වටහා ගැනීමට බැරිවූ නිසාය.  සමහර විට පහු පක්ෂ සංවිධායක තැන අමනාපයට පත් කළ නිසාය.  එහෙත් ඔහුට ඒවා ගැන සිතීමට දැන් වෙලාවක් නැත. 

" බිළිඳාගේ හෘද ස්පන්දනය පරීක්ෂා කර බලනු!"

තෙපැයක් ගත විය.  සෙර්ගේයි මත්වේයිච් විදුලි පණිවුඩ උපකරණය අසල වාඩිවුණේ මීට පැය තුනකට උඩදීය.  දැන් ඔහුට අධික මහන්සියක්, වේදනාවක් සහ හෙම්බත් වීමක් දැනෙයි.  මේ දරු ප්‍රසුතය, ගුවන් විදුලි සංඥා පණිවුඩ මගින් මෙහෙයැවෙන දරු ප්‍රසුතය ඉක්මණින් අවසන් වෙතිද?

හිටි හැටියේම ගුවන් විදුලි සංඥා ශිල්පියාගේ ප්‍රීතිමත් ප්‍රමෝදමත් කෑ ගැසීම ඔහුට ඇසිණි.

"ඔන්න පුතෙක්! පුතෙක් ලැබිලා!" ගුවන් විදුලි පණිවුඩය හේ සෙර්ගේයි මත්වවේයිච්ට දුන්නේය. හේ කියවීය.

" දොස්තර සහෝදරය,සහෝදරවරුනි! මට පුතෙක් ඉපදිලා. ඔවු,පුතෙක්.කොලු පැංචෙක්. ඔබ හැමට ස්තුතියි. සෙර්ගේයි මත්වේයිච්, ස්තුතියි! සෙර්ගේයි මත්වේයිච්,ඔබට අප හැමගේ සදාදර ස්තුතිය පුදකරමි. ඔබ ඉතාම යහගුණ ඇති කෙනෙකි. ඔබට ස්තුතියි!"

හැම අතින්ම මිනිස්සු තමන්ගේ හස්තයන් සෙර්ගේයි මත්වේයිච් වෙත දිගු කරන්නට වුහ.  ඔවුහු උණුසුමෙන් මිත්‍රත්වයෙන් කැළඹී සිටියෝය.  හැම අතින්ම ඔහුට සුබ පැතුම්ය. ඔහු නිසා උද්දාමය ලැබූ රැස්වැ සිටියහු ඔහුට කෘතඥතාවය පළ කළහ. ඔහුගේ අතක් ගෙන බොහෝ වේලාවක් සොළවමින් සිටි පක්ෂ සංවිධායක තැන,මඳ සිනා පාන්නේ මෙසේ පැවසීය.

"අහා! සෙර්ගේයි මත්වේයිච්!... ඔබ උසස් මිනිහෙක් නොවැ! ඉතාම අපූරුයි! මගේ සුබ පැතුම් බාර ගන්න.ඔබ ක්‍රියාකළේ හැබෑටම...හැබෑටම...හැබෑටම බොල්ෂෙවිකයකු වගෙයි.  සෙර්ගේයි මත්වේයිච්!"

ඔහු අන්දමන්ද වී, එමෙන්ම මුදු බවකින් යුතුව වාඩිවී සිටියේය.  කිසිවක් වටහා ගත නොහී, ඔහු බැලීය.  ගුවන් විදුලි වාර්තා කියවුවද ඔහුට ඒවා නොතේරිණ.  ඔහු වෙත ඉදිරිපත් වෙන සුබ පැතුම් ඔහුට ඇසුණද, ඒවා ඔහුට අවබෝධ නොවීය.  ඔහු අන්දමන්ද විය.  ශල්‍ය වෛද්‍ය වරයෙකු වූ ඔහු නොසන්සුන් විය.  

හිටි හැටියේම ඔහුගේ ජීවිතයද, ඔහුද, ඔහුගේ වෘත්තියද, ශිෂ්‍ය සමයේ සිහිනද, ඔහු කළ හැම දෙයක්ම,කරන සහ, සමහර විට, කළ හැකි හැම දෙයක්මද බලාපොරොත්තු රහිත නව තාවයකින් පෙනිණි.

නස්තුර්සියන් සහ කවුළු පඩිය මත රාත්‍රී වයලට් මල් සහිත කුඩා ගෙයක් ගැනද, තමාගේ වයෝවෘද්ධ සන්සුන් ජීවිතය ගැනද ඊයේ වන තුරුත් සිතුවේ ඔහු නොවේද?

බරීස් ගොර්බාතව්.

1937

1983 වර්ෂයේ සෝවියට් සංගමයේ මොස්කව්හි දේදුන්න ප්‍රකාශකයෝ විසින් මුද්‍රණය කර ප්‍රකාශයට පත්කරන ලද 'සෝවියට් රුසියන් කෙටිකතා' නම් අපූරු ග්‍රන්ථයෙහි එන කෙටිකතා අතුරින් මා සිත තදින් බැඳගත් කෙටිකතාවක් ඔබගේ රස වින්දනය උදෙසා උපුටා දක්වන්නට සිතුවෙමි෴

10 comments:

  1. Niyamai!!!!!!!!!!

    ReplyDelete
  2. අහ් බාතෙන්කා! මතක හැටියට මේ කොටස මම කියවලා නෑ නෙව. ඒ කියන්නෙ සඟරාවකින් තමා මට මේක ඇහැ ගැහිලා තියෙන්නෙ. ඔන්න වැඩක්! මම හිතන්නෙ 'සෝවියට් දේශය' සඟරාව වෙන්ට ඕන...

    ReplyDelete
    Replies
    1. බුරා මේ කතාව සම්පුර්ණයෙන්ම කියවල නොතිබුණා නං මම කරලා තියෙන්නෙ හොඳ වැඩක්.

      Delete
  3. මට නං ඕන හැලප ...කැකිරි එපා

    ReplyDelete
    Replies
    1. රසට හදල ගත්තම කැකිරි ඇඹුලත් මරු. ගොයං කයිවලට හෙම උයන්නෙ.

      Delete
  4. දෙවියන්ට ස්තුතිවන්ත වේවා, බාතෙන්කා.. ඔබ නම් හැබෑම විසම කර්මයෙක්.. ඔබට ස්තුතියි සෙර්ගේයි මත්වේයිච්! ඔහ.. සමාවෙන්න.. හැලප අයියා!!!....

    ReplyDelete
  5. පක්ෂ සංවිධායක /////////////// දේශපාලන හෙන්චයියා . ඔක්කොම ඔහුට යටයි

    ReplyDelete
  6. ස්තුතියි හැලපයියා අපුරු කෙටි කතාවක් අපිට කියවන්න ගෙනත් දුන්නාට.

    ReplyDelete