Thursday, February 22, 2018

ජිම් කෝබට් සමග ඉන්දියානු දිළින්දන්ගේ කතන්දර.


අද ලියන්නට සැරසෙන්නේ මා ඉතා අගය කරන ලේඛකයෙකුගේ කතාවයි.   ඔහු නමින් ජිම් කෝබට් ය.  මා කෝබට් ගේ කතා රසවින්දේ මිට බොහෝ ඈත කාලයකට පෙර සිටය.   පසුකාලීනව කෝබට්ගේ සියළුම පොත් කියවන්නට ලැබුණත් ඒ රසය ගැන ලියන්නට නොහැකිවිය.   පළමුව ජිම් කෝබට් ගැන යමක් ලියා ඉන්පසුව ඔහුගේ කතාවල රසවිඳින්නට මම ඔබත් සමග එකතුවෙමි.   ඉතින් අද මා ලියන්නේ Jim Corbett's india - R.L.Hawkins යන කෘතියට ඔහු ලියු හැඳින්වීමයි.

'මේ පොතේ මුල ඇති ඡායාරුපයෙන් දැක්වෙන්නේ විශාල වික්ටෝරියානු පවුලකට අයත් සාමාජිකයන්ගෙන් කිහිප දෙනෙකි.   එහි මව දෙවරක් වැන්දඹු වුවාය.   ඇය සිව්ළොස් වියෙහි විවාපත්ව දරුවන් සිව් දෙනෙකු ලැබ සිටියදී කැරලි කාලයෙහි ඇගේ සැමියාව ඝාතනය කෙරිණි.    ඉන් වසරකට හො දෙවසරකට පසු, පුතුන් දෙදෙනෙකු හා දියණියක සිටි වැන්දඹු පුරුෂයකු වූ ක්‍රිස්ටෝපර් කෝබට් සමග ඇය යළි විවාපත් වූ අතර, දෙවැනි කසාදය නිසා පිරිමි දරුවන් හයදෙනෙකු හා ගැහැණු දරුවන් තිදෙනෙකු මේ කුටුම්බයට එකතු විය.   පෙඳ හිස්වැස්මක් පැළඳ සිටින කාන්තාව, මැගී පිටුපස නැගීසිටින ජිම්ගේ ගෙදර දොර කටයුතු නිතර බලා කියා ගත්තාය.   එම පිංතුරයේ ඉදිරියෙන් අසුන්ගෙන සිටින තැනැත්තා කවරෙක්දැයි හඳුනා ගැනීමට මම අපොහොසත් වෙමි.   ඇතැම් විට ඔහු ජිම්ගේ වැඩිමහල් ම සොහොයුරා වූද වීරයා ද වූ හමුදා සේවයේ නියුතු ටොම් වන්නට පුළුවන.

ජිම් හෙවත් සම්පූර්ණ නාමයෙන් දක්වතොත් එඩ්වඩ් ජේම්ස් කෝබට් 1875 ජුලි මස 25 වන දින ඉපදුණු අතර, මේ ඡායාරූපය 1900 දී පමණ ගනු ලැබුවකි.   පියා වූ ක්‍රිස්ටෝපර් විලියම් කෝබට් පළමුවන ඇෆ්ගන් යුද්ධයට (1839 - 42) සහභාගිව 1857 න් පසු ඖෂධ සංයෝජක නොහොත් සහකාර ශල්‍ය වෛද්‍ය පදවිය ලබන තුරු හමුදා සේවයෙහි නියුතු විය.   1859 ඔක්තෝබර් 13 දින ඔහුගේ දෙවන විවාහය සිදුවූ කාලයෙහි හෙතෙම තැපැල් සේවයට බැඳුණු අතර, 1862 නයිනිතාලයේ තැපැල් ස්ථානාධිපති පදවියට පත් වුයේය.   මෙම කඳුකර නැවතුම්පොළ පසු කාලයේදී එක්සත් ප්‍රාන්තීය පළාතේ ග්‍රීෂ්ම සෘතු අගනගරය බවට පත්විය.  එහි පැමිණි විගසම ක්‍රිස්ටෝපර් කෝබට් ට කඳුකරයේ පාමුල කාලධුංගී පෙදෙසින් බිම් කඩක් ලැබුණු අතර, සිය පවුලට ශීත කාලයන්හි විසීම සඳහා ඔහු විසින් එහි විශාල නිවසක් ඉදි කරන ලදී.  අඩි 6400ක් උසින් තිබු නයිනිතාල් විලට - තාල් යනු විලයි - අඩි දහසකට ඉහළින් කෝබට් නිවස ( ගර්නි හවුස් - මේ ඡායාරුපය ගන්නට ඇත්තේ එහි නිසවත්තෙහි යයි හඟිමි) පිහිටියේය.   විලට දියවර සැපයු චීන ( නොහොත් නයිනා - උස අඩි 8568 ) කූට මුදුනේ තැන් තැන්වල මාර්තු අග වන තුරුම හිම පදාසයන් දක්නට ලැබිණ.   ශීත සෘතු මාසවලදී බොහෝ ජනයාත් පක්ෂීහුත් කඳුකරයේ සිට පහළ තැනිතලාවන්ට පැමිණියහ.

කෝබට්වරුන්ගේ පියානෝව ඇතුළු ගෘහ භාණ්ඩ සමහරක් සහිත ගර්නි හවුස් නිවාසය තවම තිබේ.   සංගීත ප්‍රස්තාර කොළ ගොන්නකුත් සෙසු පොතුත් අතර, මැගී විසින් සිය වාදනයන් සඳහා ලැබූ ත්‍යාග සමහරකුත් දැනුදු එහි ඇත.   හොඳ පුස්තකාලයක සලකුණු පෙන්වනු ලබන එහි දේවධර්ම හා වෛද්‍ය ග්‍රන්ථයන්ට අමතරව, ක්‍රීඩා, ස්වභාව ඉතිහාසය, සංචාර හා ඡායාරුපකරණය පිලිබඳ පොතපතත්, ප්‍රථම මුද්‍රණ සමහරක් ඇතුළත් 19 වන සියවසේ කවීන්ගේ හා නවකතා කරුවන්ගේ කෘති රැසක්ද දක්නට පුළුවන.   කෝබට් දරුවන්ගේ නිවස ශිෂ්ට හා සුවපහසු වාසස්ථානයක් වුයේය. 

ඔක්ස්පර්ඩ් විශ්ව විද්‍යාල මුද්‍රණාලයේ ඉන්දියානු නියෝජිතයා ලෙස ඔහුගේ පොත්පත් බොහොමයක් ලබාගෙන ප්‍රකාශනය කිරීමේදී සිදු කළ ලිපි හුවමාරු තුළින් මා ඔහු මැනවින් දැන සිටීම, ජිම් කෝබට්ගේ ලිපි සංග්‍රහ සඳහා මට ඇරයුම් ලැබීමට පාදක වූ නමුත්, බොම්බායේදී හා ලන්ඩනයේදී ජිම්ද ඔහුගේ සොහොයුරිය වන මැගී ලන්ඩනයෙහි හා නේරිහි ද මුණ ගැසුණු අවස්ථා ඉතා සුළු කාලයන්ට සීමිත විය.   දෑස් හි සුද ඉවත්කිරීමේ ශල්‍ය කර්මයක් සඳහා අසුවියට ආසන්නව සිටි මැගීව ජිම් විසින් ලන්ඩනයට කැඳවා ගෙන යන ලදී.  දෑස වසා එතුණු වෙළුම්පටි ඇතිව අකර්මණ්‍ය ව සිටි ඇය හිතවතෙකුගේ දිරි ගැන්වීමෙන් සිය අතීතාවර්ජනයන් ලඝු ලේඛනයෙන් සටහන් කළාය.   'මැගී විසින් ප්‍රකාශ කරනු ලබන පරිදි' යැයි මා පසුව දක්වන වගන්ති වලට පාදක වුයේ මේ සටහන්ය.   නොබෝ දිනකින් දිල්ලියේදී ප්‍රකාශයට පත් කෙරෙන ජිම් කෝබට් ගේ ජීවන චරිතයෙහි කතුවර ඩී. සී. කාලා මහතා දැක්වූ නොමඳ සහාය පිළිබඳව මම ඔහුටද ණයගැති වෙමි.

ජිම් කෝබට් පළ කළේ පොත් සයක් පමණි.   පළමු වැන්න කුමාඕන් හි මිනීකන්නෝ(1944) පළවීමෙන් දසවසරකට පසුව කෝවිල් ව්‍යාඝ්‍රයා සහ කුමාඕන්හි මිනී කන්නෝ තව සමහරක් නමින් දෙවැන්න ප්‍රකාශයට පැමිණි අතර, මේ කතා එකතුවෙහි (Jim Corbett's India) අඩකට පමණ උද්ධෘත වුයේ ඒ කෘති දෙකෙහි ඇතුළත් කතා පුවත්ය.   ස්වයං ලිඛිත චරිතාපදානයක් බඳු 'මගේ ඉන්දියාව' (1952) හා 'වනාන්තරයේ කථාන්දරය' (1953) යන ග්‍රන්ථ ද්වයෙන් වැඩි පමණකුත්, ඔහුගේ කතා සියල්ලෙන් වඩාත් ත්‍රාසජනක යැයි බොහෝ දෙනෙකු විසින් සලකනු ලබන දීර්ඝතම කතාව වන 'රුද්‍රප්‍රයාග් හි මිනී කන කොටියා' (1948) කෘතියෙන් උපුටා ගැනුණු කොටස් තුනකුත් මෙහි අනෙක් අඩට ඇතුළත්ය.   හඹා යෑමෙන් විසි වසරකට පසු සවිස්තරව ලියැවුණු මේ කථාන්තර, කෝබට්ගේ අසාමාන්‍ය මතක ශක්තියටත් කථා කීමේ කුසලතාවටත් ප්‍රාමාණික සාක්ෂ්‍ය වන්නේය.   අසු වියෙහිදී අභාවයට පත්වූ විගසම වාගේ පළ කෙරුණු 'තුරුමුදුන්'(1955) නමැති අවසාන කෘතියෙන් හෙතෙම එළිසබෙත් රැජිණගේ කුමරි අවධියෙහි තමා ඇගේ මුර රැකවලෙහි යෙදී රැය පහන් කළ අයුරු සිහිපත් කර ඇති අතර එහි උද්ධෘත මෙහි ඇතුළත් නොවේ.   මුලික වශයෙන් 'මගේ ඉන්දියාව කෘතියට ඇතුළත් කිරීමට ලියනු ලැබූ 'ගුන්ගී' කතාව මවිසින් මෙහි පළ කරන ලදී.   මා දන්නා අන්දමට මුද්‍රණයෙන් ප්‍රකාශයට පමුණුවනු නොලැබූ ඔහුගේ එකම ලියවිල්ල එයවේ.

ජිම් හා මැගී සමග එංගලන්තයෙහි විසූ ජෙෆ්රි කම්බර්ලෙජ් සහ ඔවුන් දෙදෙනා කැටිව වනසැරියෙහි නිතර යෙදුණු,1928- 30 ත් 1931 - 34 යන කාලවකවානුවල එක්සත් ප්‍රාන්තීය පළාතේ ආණ්ඩුකාර ධුරය දැරූ ශ්‍රීමත් හෙයිලි යන දෙපල විසින් 'මිනී කන්නෝ' සම්භාව්‍ය ලෝක සංස්කරණයේත් 'තුරු මුදුන්' කෘතියේත් ප්‍රස්තාවනාවන්හි ජිම් කෝබට්ගේ ජීවිතය හා පවුල පිලිබඳ තොරතුරු සංග්‍රාහිතයි.   මට හැකිවූ තාක් දුරට කාල වකවානු පිළිවෙලින් මේ පොත සඳහා කථාන්තර සංග්‍රහ කෙරුණු අතර, එය එක දිගට කියවන්නෙකුට ජිම්ගේ ජීවිත ප්‍රවෘත්තිය පිලිබඳ යම් හැඟීමක් පහළ කරගන්නට පුළුවන.

වසර සතළොසකුත් සමසක් වූ වයසේදී පාසැල් සමය නිමාකළ ජිම්, රුපියල් සියයේ මාසික වැටුපකට දුම්රිය මාර්ග ඉන්ධන පරීක්ෂකවරයකු ලෙස සේවයට බැඳුණේය.   ඔහුගේ වයස අවුරුදු හයක් වනවිට දරුවන් නවදෙනෙකු හදාවඩා ගැනීමේ කාර්යය මව කෙරේ පවරමින් පියා පරලෝ සැපත් වුයේය.   'මෝකමේ ඝාට්' කථාවේ විස්තර කෙරෙන අන්දමට,ගංගා නදිය හරහා දුම්රිය බඩු එතෙර කරවීමට අදාළ කොන්තරාත්තුව විසි හැවිරිදි වියෙහි සිටි ජිම් විසින් භාර ගන්නා ලදී.   යුද්ධ හමුදාවට බඳවා ගැනීමට වයස වැඩි යැයි 1914 දී සලකනු ලැබුවත්, 1917 දී කපිතාන් පදවියක් ලද හෙතෙම කුමාඕන් වාසීන් පන්සියයකගෙන් යුත් ශ්‍රම බළකායක් රැගෙන ප්‍රංශයට ගියේය.   ඉන් 499 දෙනෙකු ආපසු රැගෙන ඒමට හැකිවීම ඔහුගේ ආඩම්බරයට හේතුවිය.   ඉන්පසුව තෙවන ඇෆ්ගන් යුද්ධයට ද සහභාගී වූ ඔහු 1920 දී පමණ, හතළිස්පස් හැවිරිදි වියෙහිදී නයිනිතාල් හි ස්ථිර ව පදිංචි වී සිය මව හා මැගී සොහොයුරියත්, ඥාති සහෝදරියක වූ මාරි ඩොයිලුත් රැකබලා ගත්තේය.   ඔහුගේ මව 1924 දී මියගිය අතර, මාරි 1940 දී පරලෝ සැපත් වුවාය.

1922 දී කිලමන්ජාරෝ කඳු බෑවුම් හි පිහිටි කෝපිවත්තකට පර්සි වින්ඩ්හැම් සමග කොටස්කරුවෙකු වූ හෙතෙම සෑම අවුරුද්දකම තෙමසක් පමණ එහි ගතකිරීමට පුරුදුව සිටියේය.   ඒ වතුයායෙහි හුදෙක් පැල්පත් මිස විසීමට විධිමත් නිවෙස් නොවූ නිසා ජිම් විසින් සිය වෙර වීරියෙන්ම දෙමහල් නිවසක් ඉදි කෙරිණි.   ඔහු අත නොතැබූ එකම ගඩොලකුදු නොමැති ඒ නිවසේ මතු මාලයෙහි බරාඳයක්ද විය.   එය සාදා හමාරවූ පසු කරන ලද මිනුම් වලදී එහි කොතැනකවත් එක අඟලකුදු අඩුවැඩි නොවීම ජිම්ගේ ආහ්ලාදයට හේතු වුයේ යැයි මැගී සඳහන් කරයි.

දුම්රිය මාර්ගයන්හි සේවය කළ කාලයේදී ජිම් සිය නිවාඩු කාලයන්ගෙන් බොහොමයක් ගත කළේ කාලධුංගි හිදීය.   ශතවර්ෂාරම්භ අවුරුදුවල අතහැර දමා තිබූ ජෝටි හල්ද්වානි නමැති ගම හෙතෙම මිලදී ගත්තේය.   කටුකම්බි වැටකින් වටවුණු සැතපුමක පමණ වපසරියකින් යුතු ඒ බිමෙහි කොටස් දෙකක් වෙන්කළ ඔහු එහි නව නිවාස ඉදි කැරැවීය.   ඔහුට වියදම් දරාගත හැකිවූ කල්හි මේ සීමාවේ පරිධිය සැතපුම් තුනක් දක්වා පුළුල් වූ අතර, කම්බි වැට වෙනුවට අඩි පහක් උසැති ගල් බැම්මක් ඒ වටා තනන ලදී.   ගම්මානය ඉතා ඉක්මනින් දියුණුවට පත් වුයේය.

එවක කුමාඕන්හි රාජකාරි කළ රජයේ සේවකයෙකු හා ගර්හ්වාලි වාසියෙකුද වන ගෝවින්ද් රාම් කාලා, 'රාජ් පිලිබඳ මතක සටහන් මැයැති සිය කෘතියෙහි කෝබට් හා වින්ඩ්හැම් දෙපල ගැන තොරතුරු දක්වා ඇත.   'කෝබට්ගේ කාලධුංගිය' යැයි එක් පරිච්ඡේදයක් නම් කරන කාලා, මෙසේ කියයි.

"කුමාඕන්හි මිනීකන්නෝ" නමැති සිය සම්භාවනීය ග්‍රන්ථය ලිවීමෙන් අනතුරුව, ප්‍රසිද්ධියට පත්ව සිටින ජිම් කෝබට් එවක පදිංචිව සිටියේ නයිනි තාලයේ සිට සැතපුම් 15 කට දුරින් පිහිටි කුඩා හාබර් නගරයක් වන කාලධුංගිහිය.   ආණ්ඩුවේ ලොකු ලොක්කන්ගේත් ඔවුන්ගේ අමුත්තන්ගේත් දඩයම් සංචාර ලකලෑස්ති කරවීමෙන් යමක් කමක් හරිහම්බ කරගන්නා අවස්ථාවන්හි මිස, සුළු ව්‍යාපාරයන්හි හා ගොවිතැනෙහි යෙදෙමින් හෙතෙම මෙහි ශීත සෘතුව ගතකළේය.   හාබර්හි හා තෙරායි හි ව්‍යාඝ්‍ර දඩයමට ගිය සෑම අවස්ථාවකදීම වින්ඩ්හැම් මහතාගේ නිබඳ සහායකයෙක් වූයේ කෝබට් ය.    හෙතෙම සිය සොහොයුරියන් දෙදෙනාත් සමග තම බංගලාවේ ගත කළේ තනිකඩ දිවියකි. 

'කාපට්(කැප්ටන්?) සහීබ්' යන ආදරබර නමින් ඇමතුම් ලැබූ ඔහුව, පළාත් වාසී සියල්ලෝම දැන හඳුනා සිටියෝය.   කරදරයට පත් සියල්ලන් දිරිගන්වන වදනක් නිතර ඔහුගේ මුවග රැඳුණු අතර, හෙතෙම නොමසුරු පරිත්‍යාගශීලියෙක් වුයේය.   සුදු මිනිසුන්ගේ සාමාන්‍ය විගඩම්කාර ගතිසොබාවලින් ඔහු මුළුමනින්ම වියුක්ත වූවෙකි.   1920 - 21 වසරෙහි දී සහකාර ථසිල්දාර් වරයකු ලෙසින් කාලධුංගිහි සේවයට ආ අවස්ථාවේදීය, කෝබට් සමග සම්බන්ධතා පැවැත්වීමට මට ඉඩකඩ උදාවුයේ.   අඳුරු පැහැයට හුරු මධ්‍යම ප්‍රමාණයේ සිරුරකින් යුතු හෙතෙම, කොට කලිසමකින් හා කමිසයකින්ද ගොරෝසු රෙද්දෙන් මැසූ ඝන කබායෙන් හා හිස්වැසුමෙන් ද සැරසී ගමන් කරන අන්දම කෙනෙකුට දැකගත හැකි විය.   ඔහු ටයිපටියක් පැලැඳුයේ නැත.

හාබර්හි හා තාරායිහි ථසිල්දාර්වරු සහ සහකාර ථසිල්දාර්වරු මහ පරිමාණයේ දඩයම් සංචාර සඳහා අවශ්‍ය බර ගෙනයන්නවුනුත් ගොන් කරත්තත් සොයා ගැනීම සඳහා නිතර ඔහු සමග සබඳතා පැවැත්වුහ.   ඇත්තෙන්ම, සෑම වැදගත් දඩකෙළියකම මුළුවසම් සංවිධානයේ මුලිකයා වුයේ කෝබට් ය.   ඔහුගේ යහපත් ගති සොබාවත් සානුකම්පික ආකල්පත් ඔහු මුණගැසීමෙහි ලා අපව දිරිගැන්වීය.   නයිනි තාලයෙහි ඔහුට අයත් බංගලාවක් තිබු අතර, කෝබට් සිය සොහොයුරියන් සමග අප්‍රේල් සිට ඔක්තෝබර් දක්වා එහි වාසය කළේය.ඔහු කොතරම් ජනප්‍රිය පුද්ගලයෙකු වුයේ ද යත්, ඔහු මුණගැසීමට මා නයිනි තාලයට ගිය හැම විටකදීම එම නිවස ජනයාගෙන් පිරී තිබෙනු දක්නට ලැබිණි.

1920 සිට 1944 දක්වා නයිනිතාල් නාගරික මණ්ඩලයේ සාමාජිකයෙකු ලෙස ජිම් කටයුතු කළේය.   පුරෝගාමී වන සත්ව සංරක්ෂකයකු වූ හෙතෙම 'ඉන්දියානු වන සත්ත්වයෝ' නමැති කෙටි කලක් පළවුණු සඟරාවේ සංස්කාරකවරයන්ගෙන් කෙනෙකි.   1932 අගෝස්තු 31 වන දින 'සතියේ විචාරයෙහි' ඔහු විසින් පළකරනු ලැබූ ලිපිය, මේ එකතුවෙහි 'හොර දඩයක්කාර ගම්මුන්ට අයැදුමක්' යන මාතෘකාව යටතේ පළවේ.   තමුන් අවට ඇති ස්වභාවික පරිසරයේ සුන්දරත්වය ගැන අවධානය යොමු කිරීමටත් වනාන්තර හා වන සතුන් සංරක්ෂණයේ අවශ්‍යතාව ඉස්මතු කරනු පිණිසත් ප්‍රාදේශීය පාඨශාලාවන්හි හා සමිතිවල දේශන පැවැත්වීම ඔහු ඇරඹුයේ මේ වකවානුවේදී ම ය.   1930 ගණන්වල මුලදී නයිනිතාලයේ වෙල්ස්ලි පාසැලේ උගත් දැරියක විසින් ඔහුගේ මෙම වාර්ෂික ආගමනයන් විස්තර කරනු ලැබුයේ, සිය ළමා දිවියෙහි අත්විඳි උත්කර්ෂවත් සිද්ධිවලින් සමහරක් ලෙසයි.   එහි චිත්‍ර ප්‍රක්ෂේපණ හෝ චිත්‍රපට නොතිබුණු නමුත්, වඳුරන්,කුරුල්ලන් හා මුවන් අනතුරු ඇඟවීම පිණිස කරනු ලබන හඬලෑම් අනුකරණය කරන ජිම්, අඳුරු කරන ලද කාමරය තුළ භයංකාර වූ ව්‍යාඝ්‍ර ගෙරවිලි නැංවීමෙන් එය හමාර කරන්නේය.   වඩාත් විචක්ෂණ පිරිසක් හමුවෙහි මිනී කන්නෙකු පිළිබඳව කතා කරන විටදීත් ව්‍යාඝ්‍රයන් චිත්‍රපටයට නැගීමේදී සිය කැමරාවෙන් නිකුත් වන හඬ යටපත් කිරීමටත් සතුන්ගේ හඬ අනුකරණයෙහි ඔහු සතුවූ හැකියාව මැනැවින් පළ වුයේය෴
(ජිම් කෝබට්ගේ My India හි සිංහල පරිවර්තනයඉන්දියානු දිළින්දන්ගේ කතන්දර,පරිවර්තනය: විහාවි විජයශ්‍රීවර්ධන. ප්‍රකාශනය:සූරිය ප්‍රකාශකයෝ,2005)

7 comments:

  1. අතිශයින් ලගන්නා සුළු විස්තරයක්!

    ReplyDelete
    Replies
    1. තව කොටසක් තිබෙනවා. දිග වැඩි වෙන නිසා එකට ලිව්වෙ නෑ. ඊලඟට ඒ කොටස ලියන්නම්.

      Delete
  2. I was lucky to see his House a Museum now beside the Corbert's park in India,when I visited this Park sanctuary(Like Yala),in 1978 . His father was the post master of that village as we were told by the travel Guide of Thomas Cooks Co, who took us there in an organised tour.

    ReplyDelete
    Replies
    1. exactly you are lucky to see the area. that is my dream too.

      Delete
  3. කෝබට් පසුව තුවක්කුව වෙනුට කැමරාව අතට ගත්තයි කියල ලිව්වානේද?

    කෙනත් ඇන්ඩර්සන් ලිව්වෙත් බොහෝවිට කෝබට්ගෙ වගේ කතා. ඔහුගේ පොතුත් ජනප්‍රියයි. ඒත් මට කෝබට්ගේ පොත් තරම් ඒ පොත් රසවත් හෝ සජීවී ගතියක් දැනිලා නෑ

    ReplyDelete
    Replies
    1. පසුකාලීනව කෝබට් දඩයක්කරුවාගේ චරිතයෙන් මිදී සත්ව සංරක්ෂණයෙහි පෙරමුණ ගත්තා. එකල ඔහු අත තුවක්කුව වෙනුවට රැඳුනේ කැමරාවයි.
      කෙනත් ඇන්ඩර්සන් ගේ පොත් ගැන ඔය ප්‍රශ්නය මටත් තිබෙනවා.

      Delete
  4. කෙනත් ඇන්ඩර්සන්ගෙ nine man eaters and one rouge පොතේ සිංහල පරිවර්තනය මං ලඟ තිබ්බා ඒකෙ පරිවර්තනය කරේ කවුද කියලා හොයා ගන්න ඕන

    ReplyDelete