Thursday, June 15, 2017

තිත්ත කෝපි කතාව.


රිචඩ් ස්පිටල් ඉතා හොඳ ශල්‍ය වෛද්‍යවරයෙකු ව සිටින්නට ඇත.   එහෙත් ඔහු ඉතා නරක ව්‍යාපාරිකයෙක් විය.   එසේ වුවද තම ක්ෂේත්‍රයෙන් බැහැර නොයෙක් දේ බොහෝ විට ඉතා අනර්ථකාරී අන්දමින් අතපත ගෑමට හෙතෙම පුරුදු වුයේය.

කාර්ල්ස්බර්ඩ් නැමැති කුඩා පොල්වත්ත වෙනුවෙන් වූ ණය මුදල ගෙවා දමා වැඩි දවසක් යන්නට කලින්ම නාවලපිටි කඳුකරයේ මධ්‍යම ප්‍රමාණයේ තේ වත්තක් මිළට ගැනීමට ස්පිටල් තීරණය කළේය.   ඔහු ඒ වත්ත තෝරා ගත්තේ එය පිහිටි පරිසරයේ අලංකාරය පමණක්ම සලකා මිස ඉඩමෙන් ලද හැකි ආර්ථික වාසියක් ගැන හිතා බලා නොවේ යැයි සැක කළ ක්ලේරි දිනක් ඔහුට මෙසේ කීවාය.

"තේ වත්තක් පාලනය කිරීමේ බර කරට නොගෙන කරන්න තව ඕනෑ තරම් දේවල් ඔයාට තියෙනවා නේද? ඔබ කවදාවත් ව්‍යාපාරිකයෙකුව හිටියේ නැහැ!"

ස්පිටල් ඉතා සන්සුන්ව සිය පයිප්පය උරමින්, වතු අධිකාරිවරයාගේ කුටියේ පියගැට පෙළ මතැ සිටියේය.   වායුවේ සිසිලත් වා රැළි සමග මුසුවී ආ සුවඳත් ඔහුගේ නාසයට දැනිණි.   තේ පඳුරුවල ගෝලාකාර මුදුන් දෙසත් තේ වගාවෙන් ඔබ්බේ රාජාලියන් දුක් මුසු රාවයක් නගමින් සැරූ අහස දෙසත් ඔහු බලා සිටියේය.   තේ කර්මාන්ත ශාලාවේ යන්ත්‍රාගාරයේ හඬ ස්පිටල්ට ඇසුණේ හෘදය වස්තුවක ඒකාකාරී ස්පන්දනය සේය.   යන්ත්‍රාගාරයෙන් නැගුණු දුම් රොටු හෙමිහිට අහසට නැගුණු අන්දම ස්පිටල්ගේ ඇසැ ගැසුණේය.   යන්ත්‍රාගාරය තුළ තේ- ඔහුගේම තේ- දිනපතා ඇඹරෙමින් සැකැසුණේය.

තම දේපලවලින් බැහැර වුණු ඉඩම් හිමියන් කීප දෙනකු ගැන ක්ලේරි මෙහිදී යමක් මිමිණුවාය.

"ජෝජ්!" ස්පිටල් ක්ෂණිකව පැවැසීය.

ඊට ප්‍රතිචාර වශයෙන් ක්ලේරිගෙන් මහත් විස්මයක් පළ විය.   ස්පිටල්ගේ බාල සහෝදරයා ද මිනින්දෝරුවෙකු ද වූ ජෝජ් ස්පිටල් ට වඩා බෙහෙවින් වෙනස් ගති පැවැතුම් ඇත්තෙක් විය.   දෙපාර්ශවයේ අන්‍යොන්‍ය එකඟත්වය මත කිසියම් රහසිගත හේතුවක් නිසා අදාළ ගිවිසුම අවලංගු නොකැරෙන තෙක්ම හෙරොන්ඩේල් වතුයාය ඉතා කාර්යක්ෂම ලෙස පවත්වා ගෙන ගියේ ජෝජ්ය.

තේ පලස අවසන් වුණු තැන සිට නිම්නෝන්නත තණ පලස හරිත සාගරයක් සේ ඈතට විහිදුණේය.   එක් පහත් බිමක දිගු කාලයක් තිස්සේ තිබුණු ගොඩනැගිල්ලක මුදුනෙහි වූ කළු ගැහුණු දුම්කවුළුවක් දිනක් ස්පිටල්ගේත් ක්‍රිස්ටීන්ගේත් ඇසැ ගැසිණි.   ඒ ගොඩනැගිල්ල කුමක්ද?  එහි ජීවත්වුවෝ කවුරුද යන ප්‍රශ්න ඔවුන් හමුවෙහි මතු විය.

වත්තෙහි තේ සකසන්නා (ටී මේකර්) මහලු මිනිසෙකි.   ඔහුගෙන් ඒ ගැන විමසු විට ඔහු මෙසේ පිළිතුරු දුන්නේය.

"මේක ඉස්සර කෝපි වත්තක්.  කෝපි ගස්වල මල් පිපුණාම හරියට සමන් පිච්ච මල් පිපුණා වාගේ.   කෝපි ගස් අතරේ අප ඇවිදින්න ඕනෑ බොහොම පරිස්සමෙන්.   අපේ ඇඟේ ගැටීමෙන් මල් හැලුනොත්, ඒවායින් ලැබෙන්න තියෙන ගෙඩි නොලැබී යන නිසා.   කෝපි මල් පිපෙන කාලෙට ඒවායේ සුවඳ හැතැප්ම ගණනක් ඈතට දැනෙනවා.   කෝපි වසංගතය ඇවිත් මුළු කෝපි වගාවම උදුරා දැමීමට සිදුවන්නට කලින් මෙතැන තිබුණු ගෙයි දුම් කවුළුව තමයි ඔය තියෙන්නෙ."

"ඒ කතාව - කෝපි කාලයේ කතාව - කොයි තරම් හොඳ එකක් වෙයිද?" ස්පිටල් පැවැසීය.

ක්‍රිස්ටීන් කිසියම් දවසක ඒ කතාව කෝපි කතාව ලියතැයි යන වග හෝ හෙරොන්ඩේල් වත්ත හය වසරකට ඇගේ වාස භූමිය වනු ඇතැයි යන්න හෝ ස්පිටල් එදා දැන නොසිටියේය.

(වන වැදුණු දොස්තර, ක්‍රිස්ටීන් ස්පිටල් විල්සන්. පරිවර්තනය:ප්‍රේමචන්ද්‍ර අල්විස්.1998, සූරිය ප්‍රකාශකයෝ )

හෙරන්ඩේල් වත්තෙහි දී මගේ විශේෂ මිතුරා වුයේ කලක් විශාල තේ කර්මාන්ත ශාලාවල තේ සැකසුම් කරුවෙකු වූ වයෝවෘද්ධයෙකි.  ඉතාම ආචාර සම්පන්න එහෙත් ආඩම්බර කාරයෙකු වූ හෙතෙම නිවසින් පිටතදී මෙන්ම ගෙදර සිටියදීද ඔහුගේ සුදුකෙස් සඟවා ගැනීම සඳහා හිස් වැස්මක් පැලැන්දේය.   තේ සකසන්නෙකු කර්මාන්ත ශාලාව පුරා නිතර ඇවිදීමටත් එහි අයෝමය තරප්පු නැගීමට හා බැසීමටත් ශක්තිය ඇත්තෙකු විය යුතු යැයි ඔහු සුපුරුදු මෘදු හඬින් මට කීයේය.   ඔහු බොහෝදේ දත්තේය.   "මට කියන්න" යැයි මා මුල පිරූ විට කතාව පටන්ගත් මගේ මිත්‍රයා කර්මාන්ත ශාලාවෙන් අතුගා එකතු කැරෙන දූවිලි තේ බාර්බටන් ඩේසි නමැති මල් පැලයට ඉතා හොඳ පොහොරක් යැයිද වත්තේ කංකානම එළදෙනක හා කුකුළන් ඇති කරන හෙයින් ඔහුගෙන් කිරි හා බිත්තර ලබා ගත හැකි යැයිද කීයේය.   මට දක්නට ලැබුණු කුරුල්ලෙකු ගැන හෝ පැළෑටියක්  ගසක් ගැන හෝ ඔහුගෙන් කරුණු විමසු හැම විටෙකම ඔහු ඒ හැමෙකකම නම දැන සිටියේය.   ඔහු කනස්සල්ලට පත් වුයේ අපගේ තේ සම්බන්ධයෙන් පමණකි.   එහෙත් ඒ ගැන සාකච්ඡා කිරීමට ඔහු කැමැති නොවීය.  මම ඔහුගේ නිශ්ශබ්දතාව ඉවසුවෙමි.

හිරු රැස් සැඩ වන විට මම, අපගේ වත්ත මැදින් ඇදී පඹගාලේ හා වල් ලූනු පඳුරු සහිත ගොඩැලි මැදින් කන්ද දෙසට විහිදුණු රත් පැහැති ගුරු පාර දිගේ ඇවිද ගෙන ගියෙමි.   තේ වගාව අවසන් වූ තැන සිට පේන තෙක් මානයේ ඈතට විහිදුණු තණ බිම ලක්ෂ සංඛ්‍යාත කූඩැල්ලන්ගෙන් ගැවැසී ගත්තේය.  මා හැම විටම එතැනින් ආපසු හැරුණේ,මා ඇවිදීම ප්‍රිය කළ කෙනෙක් නොවූ හෙයිනි.

දිනක් තේ වගාව වසාගෙන මීදුම පැතිර තිබියදී ඒ පතන් බිම පසුකරගෙන ඔබ්බට ගිය මම තැනින් තැන විසිරුණු ගඩොළු හා ගල් කුට්ටි සහිත එළිමහනකට පිවිසියෙමි.   කෙනෙකුගේ කුතුහලය දනවන අමුතු මෝස්තරයකින් නිර්මිතව කළු ගැහුණු චිමිනියක කොටසක්ද එහිදී මගේ ඇස ගැසිණි.  එහෙත් නිවසක හෝ වෙනත් ගොඩනැගිල්ලක හෝ ලකුණු එහි නොවීය.

එදින සවස් කාලයේ මම මගේ මිත්‍රයා - තේ සකසන්නා - සොයා යන්නට ඉක්මන් වුණෙමි.   ඔහු, ගොඩැල්ල අද්දර පොළොවෙන් උඩට නැගුණු ගල් කුට්ටියක් මතැ වාඩිගෙන සිටියේය.   කාලගුණය විසින් දුර්වර්ණ කරන ලද සිය හිස් වැස්ම නළලෙන් මඳක් පසුපසට වනසේ පැළඳ ගත් හෙතෙම ලිහිල් ලෝම කබාය තුළ පිට කොන්ද වක ගසා ගෙන සිටියේය.   මා ඔහු අසලට පැමිණෙත්ම හිස් වැස්ම අතට ගෙන හිස පසෙකට ඇල කොට අපූර්ව ආචාර ඉරියව්වක් දැක්වූ හෙතෙම හනික නැගී සිටියේය.   

"අර පතන මැද්දෙ තියෙන චිමිනිය මොකක්ද?"මම මිත්‍රයාගෙන් විමසුවෙමි.

ඔහුගේ දෑස දීප්තිමත් විය. "ආ......කෝපි!' ඔහු කීයේය.

"මට කියන්න කරුණාකරලා!" 

"ඒ කාලේ මෙහෙ කෝපි වගාවක් තිබුණා"

"කොයි කාලේද?"

"මගේ වයස අවුරුදු හත,අට කාලේ!"

අවුරුදු හැටකට කලින්! ගල් කුට්ටියක් මත හිඳගත් මම ඔහුට කන් දුන්නෙමි.  ඔහුගෙන් කියැවුණු කරුණු අතුරින් වැඩි කොටසක් පිළිබඳව මම පසු කාලයක පර්යේෂණයක යෙදුණෙමි.

ලංකාවේ මුළු කඳුකරයම කලක් දහස් ගණන් වල් අලින්ගෙන් ගහන ගන වනයෙන් වැසී තිබිණැයි මගේ මිත්‍රයා ඔහුගේ කැඩිච්ච ඉංග්‍රීසියෙන් මට කීයේය.   මේ රටේ ශ්‍රේෂ්ඨ රජවරුන්ගේ පාලන කාලයේදී සමහර විට මෙයින් අවුරුදු දහස් ගණනකට ඉහත ගාල් කරන ලද මේ අලි ඇතුන් දාගැබ් ඉදි කිරීම, වාරි මාර්ග පද්ධති ඉදිකිරීම හා වෙනත් මහා පරිමාණ වැඩ කටයුතුවල යොදා ගත හැකි වනසේ පුහුණු කැරුණු බවද මිත්‍රයා මට කීයේය.  බ්‍රිතාන්‍යයන් මෙරටට පැමිණි කාලයේ මෙහි හොඳ මංමාවත් නොතිබුණු හෙයින් ඒවා ඉදිකිරීම පිණිසද බ්‍රිතාන්‍යයන් අලි ඇතුන් යොදාගත් බවත් මිත්‍රයා පැවැසීය.

ඒ වන විට රටේ විශාල ප්‍රදේශයක් වසා ගෙන විසිරී තිබුණ වන සම්පතත් ඊට යටවී තිබුණ සාරවත් භූමියත් රටේ ඉතාම වැදගත් ආර්ථික සාධකය බවට පත්ව තිබිණි.

කඳුකරය කෝපි වගාවට යෝග්‍ය යැයි පේරාදෙණියේ උද්භිද උද්‍යාන අධිකාරීහු 1825 පමණ රජයට වාර්තා කළහ.   සරු පස සහිත ඉඩම්ද කෝපි පැළ  හා වගාව සඳහා රජයේ අනුග්‍රහයද අවශ්‍ය බවත් ඔවුහු වැඩි දුරටත් රජයට දන්වා සිටියහ.   කඳුකරයේ කැලෑ එළි පෙහෙළි කොට කෝපි පැළ ඉඳුවනු පිණිස ශක්තිමත් බ්‍රිතාන්‍ය තරුණයෝ දහස් ගණනින් මෙහි පැමිණියහ.  ඒ කාර්යය සඳහා තාරුණ්‍යයත් ශක්තියත් මෙන්ම මෙතෙක් මේ දිවයිනෙහි නොදක්නා ලද කැප වීමක්ද අවශ්‍ය විය.

කෝපි වගාවෙන් කඳුකරය වැසී ගිය බවත් කෝපි මල් පිපෙන කාලයේදී මුළු කඳුරට හිම වැටුණාක් මෙන් සුදුමලින් වැසී ගොස් සමන්පිච්ච මල් සුවඳ දසත හැමු බවත් මගේ මිත්‍රයා කීයේය.   මලින් ගැවැසී ගත් කෝපි වගාව යටින් කිසිවෙක් ඇවිද නොගියේ පලදාවට හානියක් වෙතියි බියෙන් බවද කී මිත්‍රයා, තද කොළ පැහැයෙන් හට ගන්නා කෝපි පලය පැහෙන විට කෙමෙන් කහ පාටට හැරී අන්තිමේදී දිළිසෙන රත් පැහැයක් ගත්තේ යැයිද පැවැසීය.   මීදුමෙන් වැසුණු අපගේ ඉඩම දෙස බැලූ මිතුරා හුදකලාවේ වැඩී තිබුණු නිසරු කෝපි ගසකින් කොළයක් කඩා මට පෑයේය.  " මේ බලන්න මිසී! මෙතැනත් කෝපි වැවුණා.  මේ වත්තෙත්! ඒ විතරක් නොවෙයි අර ඔබ දුටු පාළු හරියෙත්!" කී මගේ මිත්‍රයා, ඔහු අතෙහි වූ කෝපි කොළය අනෙක් පැත්ත හරවා ඊට ඇඟිල්ලෙන් තට්ටු කළේය. "බලන්න මිසී!" කෝපි පත මතැ තඹ පැහැති පැල්ලම් විසිරී තිබෙනු මම දැක්කෙමි.

"හෙමීලියා වැස්ටැට්‍රික්ස්"මගේ මිත්‍රයා සිහින් සරින් පැවැසීය.  අපේ කෝපි වගාව විනාශ කළ කොළ රෝගය!"

එක් වත්තක පැතිර ගිය රෝගය ඉන් පසු තවෙකකද ඉන් අනතුරුව තවත් එකකද වශයෙන් ශීඝ්‍රයෙන් පැතිර ගියේය.  අන්තිමේදී හැම වත්තක්ම අත් හැර දමන ලද්දේය.   මට දක්නට ලැබුණු චිමිනිය ඒ කෝපි වත්තෙන් එතෙක් ඉතිරිව තිබුණු එකම කොටසය.   කලකට පෙර ඒ වගාව සරුවට තිබියදී මගේ මිත්‍රයාට එය දක්නට ලැබී ඇත.

ඔහු හදිසියේම කතාව නතර කළේය.

"කවුද ඒ වත්තෙ හිටියෙ?"

මගේ මිත්‍රයා තිගැස්සුණේය. "මිසී කළුවර වැටෙන්න කලින් ගෙදර යන්න.  දැන් වෙලාව හරි!" ඔහු කීයේය.

"ඒ වත්තෙ හිටපු අය කවුද ජොනී! ඔබ ඒ අය දන්නවද?"

"හිටපු අය?.....එක්කෙනයි හිටියෙ.......තනියම! එයා දිවි නසා ගත්තා!" මගේ මිත්‍රයා මොහොතකට නිහඬ විය. 

"මම ඒ කාලෙ ළමයෙක් නෝනා!" ඔහු කීයේ ගරුසරු සහිතවය.  "මම කොහොම දැනගන්නද?"

මිතුරාට ස්තුති කළ මම මඟට බැස්සෙමි.  මඳ දුරක් ගොස් ආපසු හැරී බැලුවෙමි.  ඔහු ගල් කුට්ටිය මත සාඩම්බර ලීලාවෙන් නැගී සිටියේ කෝපි කොළ රෝගයෙන් විනාශවූ වත්ත දෙස බලාගත් වනමය.  ඔහුගේ දෙවැනි නම බ්‍රිතාන්‍ය නමක් බව මට එවිට සිහිපත් විය.

කෝපි වසංගතය දිවයිනේ හැම වත්තකටම පැතිර ගියේය.  කෝපි පලදාව හීන විය.   ගස් මැළවී ගියේය.  ධන හානියට පත් වැවිලි කරුවෝ ලංකාව හැර ගියහ.   ඉන් බොහෝ දෙනෙක් නැගෙනහිර අප්‍රිකාවේ අලුත් බ්‍රිතාන්‍ය විජිතයෙහි කෝපි වගාව ආරම්භ කළහ.   ලංකාවෙහිම තව දුරටත් රැඳුනු පිරිස කුරුඳු වගාවත් ක්වීනින් නිපදවනු සඳහා අවශ්‍ය වූ සින්කෝනා වගාවත් ආරම්භ කොට ඒ නිෂ්පාදනයෙන් වෙළෙඳ පොළ පිරවුහ.   තව දුරටත් මේ රට කෙරෙහිම විශ්වාසය තැබූ ඔවුහු පසුව තේ වගාව පටන් ගත්හ.

ඒ අතරතුර මම මගේ ලේඛන පුවරුව ඇලයකට අල්ලාගෙන හෝ හැකි අවස්ථාවලදී යතුරු ලියනයෙන් හෝ හෙමිහිට පොත ලියාගෙන ගියෙමි.  දීර්ඝ කාලයකට පසු එය අවසන් විය.   ඇලිස්ටෙයාර් හා මා ද සාමාජිකයින්ව සිටි ස්කොට්ස්කර්ක් නම් දේවස්ථානයේ පැවිදි සාමාජිකයෙකුද අපගේ මිතුරෙකු හා උපදේශකයෙකුද වූ පුජකවරයෙකුට මම මගේ අත් පිටපත පළමුවෙන්ම බාර දුන්නෙමි.   එතුමන් එය කියවා ආපසු මට දුන්නේ ප්‍රමෝද ජනක සිනාවක්ද ඇතිවය.

"මොකක්ද මම යෙදිය යුතු නම" මම විමසුවෙමි.

"බිටර්බෙරි" පුජකතුමෝ කීහ.

ආපසු ගෙදරට පැමිණි මම අලුයම හතරට අවදි වෙමි.   සාත්තු නිවාසයේ ආලෝකය මගේ කාමරයේ ජනේලවලට එහා පැත්තේ දිදුළයි.   රාත්‍රී ගවුමට උඩින් දිගු කබායක් ලාගෙන හෙමිහිට මම මගේ කුටියට පිවිසෙමි.   ක්ෂුද්‍ර ජීව විද්‍යාඥ ජිනදාස කලක් වැඩ කළ කාමරය දැන් මගේ ලියන කාමරය බවට පත්ව තිබේ.  

කිසිදු බාධකයකින් තොරව පැය ගණනක් පුරා එහිදී ලේඛන කටයුතුවල යෙදෙන්නට මට පිළිවන් වූ අතර මගේ පොත් බ්‍රිතාන්‍යයෙහිදී ප්‍රකාශයට පත්විය.   හෙරන්ඩේල් කතාව පදනම් කොටගත් "බිටර් බෙරි" ද හෝටන් තැන්න වස්තු බීජය කොට බිහිවුණු " අ යෑම් ද විංග්ස්" හා ඉන්දියාවේ ජම්මුහි සිට කාශ්මීරය තෙක් ඇලිස්ටෙයාර් ද සමග බසයෙන් ගිය ගමන අනුව ලියැවුණු "මවුන්ටන් රෝඩ්" ද ඒ අතර විය. 

මගේ පළමුවෙනි පොත පළ කිරීමට බාර ගත් ප්‍රකාශකයෝ අනෙක් පොත් දෙක පළමුවැනි වරට ප්‍රකාශයට පත්කිරීමේ අයිතියද ඉල්ලා සිටියහ.   ලිවීම ජීවන මාර්ගයක් මෙන්ම ලන්ඩනයට ගොස් ජුනි මාසයේ සීතල තෙතමනය සහිත දවසක් මගේ කශේරු සැත්කම නොකැරෙන තෙක්ම මා නිරන්තරයෙන් වින්ද වේදනාව පලවා හැරීමේ මාර්ගයක්ද විය.   මගේ සැත්කම සිදුවුණු දවසේම එළිසබෙත් රැජිනියගේ රාජාභිෂේකයද සිදුවිය.  ප්‍රකාශකයින් මගේ තිත්ත කෝපි(bitter berry) ප්‍රකාශනය සඳහා බාරගන්නා විට විදේශවලදී පොත් පළකළ ශ්‍රී ලාංකික කාන්තාවෝ  - කිසිවෙක් සිටියෝ නම්- ඒ ඉතාම අල්පයහ.  සැතපුම් හය දහසක පමණ වූ  දුර ශ්‍රී ලාංකික ලේඛකයන් හා එංගලන්ත ප්‍රකාශකයන් අතර පහසු සබඳතාවලට  බලවත් බාධකයක් විය෴

(ක්‍රිස්ටීන් ස්පිට්ල් මතක සටහන්, ක්‍රිස්ටීන් ස්පිට්ල් විල්සන්. පරිවර්තනය:ප්‍රේමචන්ද්‍ර අල්විස්, 2008 සූරිය ප්‍රකාශකයෝ)
                         (ක්‍රිස්ටීන් ස්පිටල් විල්සන් .1913 - 2010 )
 තිත්ත කෝපි කතාවේ පරිවර්තනය ගැන පසුගිය දවසක මුහුණු පොතෙහි ඇතිවූ කතාබහ නිසාවෙන් මෙය ලියන්නට සිත්විය. ක්‍රිස්ටීන් විල්සන් විසින් රචිත The Bitter Berry නම් කෘතිය පළමුවෙන් සී.ඒ.විජේසේකර මහතා විසින්ද පසුව අනුල ද සිල්වා මහත්මිය විසින්ද තිත්ත කෝපි යනුවෙන් පරිවර්තනය කර ඇත.  මෙය තිත්ත කෝපි කතාව නොව ඒ කතාව ලියැවුණු ආකාරය මා සතු පොත් ඇසුරෙන් මතක් කර දීමකි.

පරිවර්තන කෘති දෙකක එක් එක් තැන්වලින් කොටස් රැගෙන මෙහි පළකිරීම යම් තරමකට පාඨක ඔබට අපහසුවක් වන්නට හේතුවක් වුවත් මා උපුටා දක්වන්නට යෙදුණේ එම කෘතිවල තිත්ත කෝපි කතාවට අදාළ කොටස් පමණක් නිසා එම අපහසුව විඳ දරා ගෙන කියවන මෙන් ඉල්ලා සිටිමි.

13 comments:

  1. මම කියෙව්වා සුදු කහට කියල පොතක් අපෝ මෙලෝ රහක් නෑ
    මම හිතන්නේ මේ පොතේ කොපියක්ද කොහෙද

    ReplyDelete
  2. අනුල ද සිල්වා මහත්මියගේ "තිත්ත කෝපි" පරිවර්තනය එතරම් සාර්ථක නැහැ කියලා මම ෆේස්බුක් එකෙන් කියෙව්වා.එත් පොත කියවලා නැති නිසා ඒ ගැන මට හරි අදහසක් කියන්න බැහැ.කොහොම වුනත් කියවන්න ගන්න හිතන් ඉන්න පොතක්.

    ReplyDelete
  3. මේක නං මෙලෝ රහක් නැති කතාවක්.ඉතාම අසාර්ථකයි. හැලපයා මේක ටයිප් කරන්න ගත්තු කාලෙත් අපරාදේ.

    ReplyDelete
  4. Elephant Walk by Robert Standish මතක් වුනා.
    පරිවර්ථනය "අලි පාර" ද? කවුද කලේ?

    ReplyDelete
    Replies
    1. පරිවර්තනයේ නම අලි පාර තමයි. පරිවර්තක ඉ.කොලොන්නගේ, මුල් මුද්‍රණය 1963, දෙවැනි මුද්‍රණය 1996 සූරිය ප්‍රකාශකයෝ.

      Delete
  5. සුපිරිම පොතක්,

    ReplyDelete
  6. ස්තුතියි ඔබේ පෙරවදනට. කවුරු කොහොම කිව්වත් මේක ලස්සන නවකතාවක්. මෙහි අනුල ද සිල්වා මහත්මියගේ පරිවර්තනය මා ලඟ තියෙනවා. ඉංගීුසි ජාතිකයන්ගේ ආගමනය ගැන මා පලමු වතාවට වෙනත් කෝණයකින් දුටුවේ මේ තුලින්. ඒ විදිහට බලද්දි කෝපි වගාව තුලින් යස ඉසුරු සොයන්න ආ ඔවුන් ගැන මට ඇතිවෙන්නෙ අනුකම්පාවක්.

    ReplyDelete
  7. වතු වගාව ගැන ඉංග්‍රීසීන් ගේ කෝණයෙන් ලියවුණු පොතක් විදිහට මම ඉස්සෙල්ලාම කියෙව්වෙ මේ පොත.ඒ කාලෙ ඉංග්‍රීසීනුත් සෑහෙන ගැටලුවලට මුහුණදීල තියනවා.

    ReplyDelete
  8. ⁣තිත්තකෝපි නෙවී ක්‍රිස්ටීන් ස්පිට්ල් ගෙ පොත හොයාගන්න ඕන
    අනිවා හොයාගන්න ඕන.
    හැලපට කොහෙන්ද හම්බවුනේ

    ReplyDelete
    Replies
    1. මම ගත්තා. මෙහි මුල් මුද්‍රණය 2008 දී.

      Delete