Tuesday, June 12, 2018

චින්තන කතා.



අප අතරින් කලකට පෙර වියෝවූ පුවත්පත් කලාවේදියෙකු මෙන්ම රසවතෙකු වූ චින්තන ජයසේනයන් විසින් ලියා පළකරන ලද "චින්තන කතා" (එදා 'කොලම' පුවත්පතේ පළවූ 'මිතුරු හමුවක මතක' සහ තවත් කතා)  නම්වූ පොතේ ඇති කතාවක් අද රසවිඳිමු.  කතාව කියවන්නට කලින් චින්තන කතා පොතට තිස්ස කොරතොට ලියු පෙරවදනේ කොටසක් මෙහි උපුටා දක්වන්නට කැමැත්තෙමි.

'කොලම' පුවත්පත දෙවැනි වතාවට පටන් ගන්නට මමත් චින්තනත් එක්වුයේ අනුව දශකයේ මුලදීය.  ඒ 1988/89 දී පමණ කොළඹ වෝඩ් පෙදෙසේ 'මල්ටි පැක්ස්' හි වැඩ කරද්දී වූ දැන හැඳින ගැනීමෙන් පසුවය.  බොහෝ ඇසු පිරූ බවින් ද නිර්මාණාත්මක අත්දැකීමෙන් ද මිනිසුන් ඇසුරු කිරීමෙන් ද හැම අතින්ම ඔහු මට බෙහෙවින් ජ්‍යෙෂ්ට විය.  කොල්ලුපිටිය ලකී ප්ලාසා හි ලැබුණු කාර්යාල කාමරයක අපි 'කොලම' ජයටම පවත්වා ගෙන ගියෙමු.

සොත්ති උපාලි ගේ සිට මහාචාර්ය සෝමරත්න බාලසුරිය දක්වා ද කොල්ලුපිටිය ත්‍රීවිල් සුගතේ ගේ සිට පරිපාලන සේවයේ ජ්‍යෙෂ්ට නිලධාරියකු හා ඉතා හිත හොඳ මිනිසකු වූ හිටපු දුම්රිය සාමාන්‍යාධිකාරී අභාවප්‍රාප්ත උපාලි සිල්වා දක්වා ද බොරැල්ල කාසල් වීදිය 'හෙල්ත් ක්ලබ්' හි බාර්මන් කෙනෙකුවූ පේමරත්න ගේ සිට අජිත් සමරනායක දක්වා ද දේශපාලන හා කලා ලෝකයේ විවිධ අය ආ ගිය 'ඇසුරු කළ' මෙතැන අමුතුම ජාතියේ පත්තර කන්තෝරුවක් විය.


පත්තරයට නොලියු එකල අප වැඩකරන සමයේ මා ඇසු පුංචි කතා දෙකක් ද විනෝදයට මෙන් ලියා තබා මෙම සටහන නිමාකරමි.

චින්තනගේ මල්ලී කෙනෙකු වන හොඳ ඇසක් තිබු කිත්සිරිමෙවන් ජයසේන ද ( හඳයා චිත්‍රපටයේ සුප්පුවා ගේ චරිතය රඟපෑ) එකල අප සමග කොලම පුවත්පතට සම්බන්ධවී වැඩ කළේය.  කැලණිය විශ්ව විද්‍යාලයේ උපාධිධරයෙකු වූ ඔහු ඒ කාලයේ ඇමෙරිකාවේ පැවති ලෝක කවි තරගයකට කුඩා සිංහල කවියක් (ඉංග්‍රීසි පරිවර්තනය ද සමග ) යැවීය.  කවියට සම්මානයක් හිමිවිය.  සම්මානය ගැනීමට කිත්සිරි ඇමෙරිකාවට ගියේය.  ඊට ටික කලකට පසු කිත්සිරි නැවත නොආ නිසා " දැන් කිත්සිරිට කොහොමද හොඳද?" යැයි මම මම චින්තනගෙන් ඇසුවෙමි.  සිය සුපුරුදු සංඤක භාෂාවෙන් චින්තන මට දුන් පිළිතුර මෙයයි.

" කිත්සිරි දැන් එයාගෙ කවිය තේරුම් ගන්න ඇමෙරිකන් කාරයන්ට සිංහල උගන්නනවලු..."
                                                               ***

' කොලම' ට වැඩ කරන කාලයේ රෑ බෝවූ විට කඩෙන් මොනවා හෝ ගෙන්වා ගෙන කෑම අපේ සිරිතය.  එවන් දිනෙක මම අපේ මිත්‍රයකු කඩයකට යවා හරක් මස් හොද්දක් සමග පරාටි රොටි කීපයක් ගෙන්වුයෙමි.  කුඩා මස් කෑලි 3 - 4 කට වඩා නොතිබුණු හරක් මස් හොද්ද දියම දිය රහය.  වතුර වගේය.  මේ ගැන කතා කරමින් කන අතර චින්තන අර යට කී 'සංඤක' භාෂාවෙන්ම අපට මෙසේ කීය.

" කමක් නෑ කමු,කමු.  හරක මිදුලෙ දුවනකොට උණුවතුර බාල්දියකින් ගහල තමයි හොද්ද හදල තියෙන්නෙ..."
                                                              ***  


දවස සිකුරාදාය.  තැන තිඹිරිගස්යායය.  පැමිණ සිටියවුන් අතර ගුවන් විදුලි නිවේදක අමරබන්දු රූපසිංහ, ඇත්ත ප්‍රධාන කර්තෘ බී.ඒ. සිරිවර්ධනයන් සහ "පෝදා ඇත්ත" කර්තෘ සිරිලාල් කොඩිකාරද විය.

පසුදා සෙනසුරාදා පෝය දිනයකි.  මට ද කළයුතු හරිහමන් වැඩක් තිබුණේ නැත.  අපි අපේ සුපුරුදු චාරිකාව තිඹිරිගස්යායෙන් ඇරඹීමු. 

පළමුව කතාව පටන් ගත්තේ සිරාය.

" මචං මේ කතරගම දෙයියො කියන්නෙ අමුතු පොරක් නේද?  නිකං ඉන්න එකේ යමුද බං දෙයියො වැඳල එන්න."

මට හිනා ගියේය.  සිරා කතරගම දෙවියන් වැඳීමට මට අඬ ගැසීම නිසාය.

" මචං මිනිහට අත් දොළහකුයි, මුණු හයකුයි සීනු ගොඩකුයි තියෙන එක ඇත්තද බලන්න අපි යමුද?" සිරා මගෙන ඇසීය.

" යමු යමු"

සියල්ලෝම එකඟ වුහ.  දිනය 24 දාවකි.  පඩිපත ද ලැබී තිබුණු බැවින් අප අතර සල්ලිද තිබුණේය.  කළ යුත්තේ ගමන යෑම පමණය.  කෙසේ හෝ වේවා ඉස්කාගාර සංස්ථාවටත්, ඛනිජ තෙල් සංස්ථාවටත්, දුම්කොළ සංස්ථාවටත් පින් සිදු වන්නට අපි සියලු දෙන කතරගම යෑමට පිටත් වීමු.

මේ යන අතරේ සිදුවූ කතා බහ වෙනම පොතක ලියන්නට තරම් වටිනාකමින් වැඩිය.  ඒවා ඉස්කාගාර සංස්ථාවේ බැරල් එකක තැන්පත් කර තැබිය යුතුය.

මැණික් ගඟෙන් එහාට සිරාත් මමත් ගියේ නැත.  අපි දෙදෙනා මැණික් ගඟ අසල වැතිර දී.එස්, ඩඩ්ලි, සර් ජෝන්, එස්.ඩබ්ලිව්. ආර්. ඩී බණ්ඩාරනායක ආදීන්ගේ කතා කියමින් සිටියෙමු.  මෙයට රටෙන් කෑල්ලක් ඉල්ලු එස්.ජේ. වී චෙල්වනායගම්ද, ජී.ජී පොන්නම්බලම් ද ඇතුළත් විය.  කතාව අවසන දී පූජාව හමාර කර අනෙක් කට්ටිය පැමිණයහ.

පසුදා පෝයදා අපි ආපසු පැමිණීමට පිටත් වීමු.  රිය පදවන ලද්දේ මා විසිනි.  තැන ගන්දර හරියය.  කට්ටියටම අරක්කු තිබහය.  ඊයේ ගත් බඩු අහවරය.  සල්ලි තිබුණාට කිසිවෙකු ළඟ අරක්කු තිබුණේ නැත.  පෝයදා නිසා පාරත් පාළුය.  දෙතුන් පොළකින් අසා බැලුවද කමක් පලක් වුයේ නැත.  අනේ කාලේ වනේ වාසේ යැයි සිතා අපි ගාලු පාර දිගේ පැමිණියෙමු.

මඳ දුරක් පැමිණෙන විට සිරා එක පාරටම කෑ ගසා රථය නැවැත්වීය.  හේතුව කුමක්දැයි මා දන්නේ නැත.  වාහනයේ දොර ඇර ගත් සිරා ගාලු පාර දිගේ ආපහු මාතර පැත්තට ගියේය.  යාර 100 ක් 150 ක් දුර ගිය ඔහු පාර අයිනේ සිටගෙන සිටි පොලිස් රාළහාමිලා දෙදෙනෙකු සමග කතා කරමින් සිටිනු පෙනේ.  අතින් පයින් සහ සිනාවෙන් යුත් කතාව අපට ඈතට පෙනේ.  ඊට පසු බෑගයකුත් අතින් ගත් සිරා සිනාසෙමින් අප වෙත පැමිණියේය.

" හරි මචං යමං වැඩේ හරි මම රාළහාමිලගෙන් ඇහුව පෝයදාට අරක්කු ගන්න තියෙන්නෙ කොහෙද කියල.  වත ගොත කියල, විස්තර කියල, ශිල්ප දාල කතා කළාම රාළහාමිල ඇත්ත කිව්ව."

" ඉතින් ඉතින්" අපි ඇසුවෙමු.

" දැන් ඔය රාළහාමිල හිටගෙන ඉන්නෙ පාර අයිනෙ අරක්කු විකුණන ගේ ඉස්සරහ.  රාළහාමිල මට කිව්ව ඒ දෙන්න පොඩ්ඩක් එහාට මෙහාට වෙනකං ඉඳල ඒ ගෙදරින් අරක්කු ඉල්ල ගන්න කියල.  රාළහාමිලා කියන්න කිව්ව කියලත් කිව්ව."

අපට හොඳටම හිනා ගියේය.  " එහෙනං රාළහාමිල මුර කරගෙන ඉඳල තියෙන්නෙ අරක්කු විකුණන ගේ..."  අපි හිනා පිට බෝතල් කැඩුවෙමු.

" ඒකනෙ බං පෝය දාට අරක්කු ගන්න නම් රාළහාමි කෙනෙක්ගෙන්ම අහන්න ඕන..." සිරා කීවේය.
(චින්තන කතා, චින්තන ජයසේන. 2005. ප්‍රකාශනය: නුගේගොඩ ක්‍රියේෂන්ස්.)


5 comments:

  1. This comment has been removed by the author.

    ReplyDelete
    Replies
    1. දයා අයියා රජයේ ඉහළපෙලේ නිලධාරියෙක් නේද හිටපු? ඉතිං ඇයි මේ වගේ පොලිසිය හැල්ලුවට ලක්කරන්නේ? ඒක සුදුසු නෑ නේද මහත්තයා?

      Delete
  2. https://gadyanohothkavi.blogspot.com/2018/06/blog-post_75.html

    ReplyDelete
  3. https://www.youtube.com/watch?v=PAPSKGVv_7E

    ReplyDelete
  4. ඔය සෙට් එක එකතුවෙන තැන්වල මහා රස සාගරයක්. ඒවා අහන් ඉන්න අපිටත් පොඩි පිනක් තිබුනා.

    ReplyDelete